Eed

Wil ik net een stukje onder bovengenoemde titel gaan schrijven, springt mijn beeldscherm op paars met de mededeling dat om mij voor allerlei onheil te beschermen Windows is afgesloten. Geen enkele toets die ik indruk geeft ook maar een beetje soelaas. In zo’n gevallen rest mij niets anders dan Zoonlief te bellen, die zit bij de kapper en zal zo dadelijk langskomen. Ik wijk uit naar mijn kleine vakantielaptopje, zo’n exemplaar dat nog op kolen gestookt is en dat met enig gepruttel toch aan de gang gaat. Ik kan aan mijn stukje beginnen met als titel ‘Eed’. Ik kom daarop omdat ik op de radio een aantal journalisten hoor bakkeleien over de zin en onzin van het invoeren van een eed voor die beroepsgroep. Via de moderne media kan iedereen zich bijna journalist noemen, maar de nieuwsconsument heeft geen zicht meer op de betrouwbaarheid van zijn informanten. En als de journalisten nu een eed afleggen worden zij zo integer als maar zijn kan. Zo’n opmerking kan alleen maar komen van iemand die nog gelooft dat de mens van nature goed is. Maar als dat zo is heb je ook helemaal geen eed nodig.
Hoeveel eden heb ik in mijn leven afgelegd? Is een trouwbelofte ook een soort eed? Voor de rechtbank heb ik als trouwambtenaar een keer een eed afgelegd en in het kader van een gemeentelijke integriteitsactie ook nog een keer als gewoon ambtenaar. Dat regelen was de laatste klus die ik destijds voor de gemeente deed. In totaal kom ik dus op vier eden, waarvan er eentje gebroken is. Ik heb intussen ook honderden eden afgenomen: “Belooft u getrouw alle plichten te vervullen die de wet aan de huwelijkse staat verbindt?” Als ceremoniemeester bij de naturalisatiebijeenkomsten komen er nog een paar honderd bij, als de nieuwe Nederlanders de in pompeuze taal opgestelde ‘Verklaring van Verbondenheid’ bevestigen. Ik geloof niet dat een eed als zodanig iets toevoegt. Daarvoor zijn ze te makkelijk te breken, bieden geen enkele garantie, hebben hooguit een symboolwaarde. Maar een mens kan ook niet zonder symbolen.
Misschien had ik mijn computer destijds ook een een eed moeten laten afleggen om mij trouw te dienen.  Maar had ook geen snars uitgemaakt. Nu is het wachten op mijn zoon om te zien of het euvel te verhelpen is.