Dystopia

Het is niet anders en eigenlijk is het ook niet veel anders dan anders. Mijn leventje speelt zich de laatste tijd toch vooral dicht om huis af. Ik ben geen wandelaar of fietser. En ook als ik het zou kunnen waren lange wandelingen of fietstochten nauwelijks meer aan mij besteed. Het vrijwillige isolement wat mij omgaf heeft sinds vanochtend echter een heel ander karakter gekregen. Van vrijwilligheid is geen sprake meer. Ik kan niet meer naar het theater, ik kan niet meer naar het eetcafé. Mocht ik er nog uit willen, maar dat wordt mij van alle kanten ontraden, dan is de supermarkt en de apotheek het enige doel met de aantekening ook daar minstens 1½ meter afstand te houden.Via  de mail krijg ik berichten van schouwburgen dat ik nog te horen krijg wat er gaat gebeuren met de toegangskaartjes die ik voor voorstellingen al bestelde. Winkels waar ik in het klantenbestand sta vertellen mij wat zij doen in verband met de nieuwe coronamaatregelen en de uitbaters van het koffiecafé waar ik geregeld te gast ben mailen mij dat ze hopen mij over een paar weken toch weer te kunnen begroeten. Ik vraag me af of dat inderdaad over een paar weken al weer mogelijk is.Ik heb geen flauw idee of het Virus zich een beetje laat indammen en de veertig dagen die oorspronkelijk voor een quarantaineperiode staan wel voldoende zijn om de ziekte te beteugelen. Soms heb ik het idee dat deze tijdelijke noodtoestand wel eens een meer permanent karakter gaat krijgen. Het zal niet de eerste keer zijn dat een tijdelijke situatie een meer structureel karakter krijgt en er een moment komt dat niemand zich nog kan herinneren dat er ooit tijden waren dat mensen  bij elkaar op bezoek gingen en handen schudden een gebruikelijke manier van begroeten was. De tijd dat je boodschappen in een winkel ging halen en die niet louter via mail bestelde wordt een nostalgische herinnering , zo van “Hoe lang is dat al wel niet geleden dat winkelen  verboden werd. Was dat niet ergens begin van de twintiger jaren?”
Misschien maken we op dit moment zonder het helemaal te beseffen wel de oprichting van Dystopia mee.