Duo

Sjors en Sjimmie, Bassie en Adriaan, Snip en Snap, Hepi en Hepi, Johnny en Rijk, Henk en Ingrid, Tristan en Isolde, Snuf en Snuitje, Adam en Eva, Grijpstra en De Gier, Wipneus en Pim, Orfeus en Eurydice . Duo’s bij de vleet. Waar je mee kon lachen, met wie je mee kon leven, die je vermaakten. Zoek maar uit waar je behoefte aan hebt. Sinds gisteravond is daar een duo bij gekomen dat wat mij betreft het bij dit ene tv-optreden mag laten. Ik keek naar het debat tussen Thierry Baudet en Mark Rutte. Het optreden van dit duo had iets weg van het programma  De Vloer Op  waar acteurs  die hun vak verstaan al improviserend elkaar uitdagen en de ruimte geven om er samen iets moois van te maken. Maar duidelijk is dat de kwaliteiten van deze twee te kort schieten om er een spetterend geheel van te maken. Op de beste momenten blijft het toch gehakketak waarbij een van de twee niet echt verder komt dan het herhalen van zijn standpunt en trekt daarbij gezichten als een slechte amateurspeler die denkt dat hij door dat bekkentrekken overtuiging uitstraalt. Zonder dat er daartoe ook maar enige aanleiding is lacht hij zijn gebleekte tanden bloot, maar dat levert niet meer dan een emotieloze grimas op.
Soms naderen de beide spelers elkaar, maar dat alleen fysiek. Ik zit te wachten op het moment dat ze zo dicht bij elkaar komen dat een kopstoot onvermijdelijk lijkt. Maar ook dat blijft uit en kruipen ze weer op hun kruk, overtuigd van hun eigen gelijk. Eigenlijk is het een duo van niks, luid toegejuicht door de eigen aanhang. Het verdient geen plaats in het roemruchte rijtje duo’s waar ik mee begon. In dat rijtje vergat ik De Spelbrekers, voor wie oud genoeg is een herinnering. Dit duo nam in 1962 deel aan het Eurovisie songfestival en eindigde met Kleine Kokette Katinka met 0 punten op een gedeelde laatste plaats. De Spelbrekers, gek dat ik daar gisteravond weer aan moest denken.