Droombeeld

“Zolang het avond wordt.” Twee dagen lang zal Bert de Turck onder die titel zijn nieuwe fotowerken exposeren in het kerkje van Persingen. Een uitstekende bestemming voor een luie zondagmiddag. Er komen vrienden op de thee. Zo heet dat rond een uur of drie in de middag. Ook al drink je dan koffie.
Het kerkje van Persingen was vroeger van de Katholieke Verkenners. Vierde in mijn tijd daar menig Pasen. Heel modern en altenatief in die jaren, toen we dachten dat de kerk nog heel modern en alternatief kon worden. Later heb ik er nog mensen getrouwd. Daar wordt het kerkje nu voor gebruikt. Trouwpartijen en exposities.
Twee jaar geleden kwamen we bijna bij toeval in het kerkje terecht. We kochten daar toen een foto van Romeinse vaasjes. Een werk dat een koesterende rust uitstraalt. Wonderlicht in glas gevangen. Door die aankoop kwamen we in het klantenbestand. Wie nog eens wil lezen hoe dat toen was leze mijn blog van 21 november 2011. Nu kregen we een uitnodiging zijn nieuwe expositie te bezoeken.
Bij binnenkomst spreekt een mij onbekende mevrouw mij aan: “Dag Bart.” Voor de ik-weet-niet-hoeveelste keer word ik aangezien voor de directeur van De Lindenberg. Minstens net zo vaak als hij voor mij wordt aangezien. Ik maak haar duidelijk dat ik toch echt Bart niet ben. Ze lijkt me nauwelijks te geloven.
We dwalen wat door de tentoonstelling. De ruimte is niet zo groot, maar toch kun je van dwalen spreken. De foto’s tonen vergezichten die de maat van het kerkje ver overstijgen. Ze vergroten de kapel tot wereldformaat. Alle continenten komen er samen. De fotograaf heeft zelfs zijn dromen vorm gegeven en daar een extra beeldend weergegeven continent van gemaakt.
Een van die droombeelden hebben we  gekocht. Ik ga het niet beschrijven. Kom maar een keer kijken als we het in huis hebben. Al is de kans dat je het te zien krijgt niet zo groot. Het komt waarschijnlijk op onze slaapkamer te hangen. Daar voelen dromen zich thuis.