Op 6 april schreef ik voor het laatst over mijn wederwaardigheden met een glasvezelprovider. Ik zou daar een jaarabonnement hebben afgesloten. Intussen was ik overgestapt naar een andere provider zonder glasvezel. Want op glasvezel leek je te kunnen wachten tot je een ons woog. Iets dat mij bij leven niet zal overkomen. Intussen is er het een en ander gebeurd. Het glasvezelnet ligt er. Weliswaar in het geheel niet operationeel. Het eindigt met twee oranje draadjes die bij mijn gevel de grond uit komen piepen. En ik poogde mijn abonnement dat ik volgens zeggen van de glasvezelaar bij hen had afgesloten op te zeggen. Er van af te komen. Maar dat leek onmogelijk. Mijn blog van 6 april eindigde ik dan ook met: “Maar voorlopig lijkt het zo dat ik vast zit aan een toekomstig abonnement voor een dienst die ik nu nog niet kan en straks niet meer wil gebruiken. Inderdaad, een soap dreigt. En zoals bij een echte soap: wordt vervolgd.”
Op dit moment dreunen een straat verder de machines die de klinkers aanstampen. Nu wordt daar het glasvezelnet aangelegd. In ieder geval de draden getrokken. En dat brengt mij er op dat ik verzuimde de afloop van mijn opzegavontuur te melden. Ik kreeg dus een brief dat ik er aan vast zat. Geen terugkeer mogelijk. Ik bel weer. Een vriendelijke jongen meldt mij dat ik een klacht moet indienen. Geen verzoek, maar een klacht! Per mail. Net die week besteedt het tv-programma Radar aandacht aan de glasvezeljungle. De provider waar ik bij zit, wordt met name genoemd en mijn contract blijkt helemaal geen contract te zijn, zegt de tv. Ik mail dus naar de provider. Krijg per kerende post een ontvangstbevestiging. Het grote wachten begint. Veertien dagen later krijg ik een mail. De tekst: “Bedankt voor uw e-mail. U wilt uw abonnement opzeggen. Wij gaan uw abonnement per direct opzeggen. Op de datum van deze e-mail is uw abonnement bij ons gestopt. Met vriendelijke groet, Medewerker Klachten.”
Ik draai het mailtje uit en berg het heel goed op. Mijn soap heeft een happy end.
Een straat verderop dreunt de klinkeraanstampmachine nog steeds.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links