Draadomroep

Ik help u er maar even aan herinneren, maar vandaag is het Wereld Radio Dag. In 2012 door de UNESCO als zodanig uitgeroepen en nu wereldwijd gevierd. Als u het niet wist, is dat niets om u voor te schamen. Ik hoorde het ook maar toevallig op de radio. Daar werd ook verteld dat radio nog een sterk emancipatoire functie heeft in ontwikkelingslanden. Zet zo’n dag toch weer in een ander licht.
Wij hadden vroeger thuis geen radio-ontvangstapparaat. Wij hadden draadomroep, een sinds 1975 niet meer bestaand distributiesysteem. Een luidsprekerkastje was verbonden met een keuzeknop  die toegang gaf tot vier zenders. Met die knop kon je ook het volume regelen. Wij hadden het niet echt breed vroeger thuis, dat was waarschijnlijk de reden dat een ‘echte’ radio bij ons ontbrak. Geen mooi apparaat met een groen oplichtend oog dat aangaf als de zender op zijn sterkst doorkwam. Zenders die je met een draaiknop kon zetten op het juiste station, stations met exotische namen als Beromünster, Rias, Mont Cerni en Budapest. Bij mijn vriendje hadden ze wel zo’n radio, wij niet. Wij hadden draadomroep. Het aardige van draadomroep was dat je met een gewone elektriciteitsdraad aftappingen kon maken. Als mijn ouders hun wekelijkse kaartavondje hadden bij Ome Wim en Tante Anna dan werd er een draadje gelegd van de woonkeuken naar mijn slaapkamer, die in de wandeling de kleine kamer heette, en daar aangesloten op een aftands luidsprekertje. Ik had mijn eigen radio op mijn kamer! Wat een luxe. Mijn vriendje mocht dan wel een heus radioapparaat hebben, maar op zijn slaapkamer had hij niets. Ik wel. En vanuit de veilige beschutting van mijn opklapbed luisterde ik naar de familie Doorsnee en ‘Koek en Ei’ en soms zelfs naar een hoorspel over de detective Paul Vlaanderen. Maar alleen in een mijn ogen groot huis met een geheimzinnige zolder, was dat soms veel te spannend. Wat kraakte daar op de trap? Dan trok ik het draadje uit de luidspreker en wachtte tot mijn vader en moeder weer thuis kwamen: “Slaap je nog niet, Jantje?” “Bijna, papa, bijna.”