Dopamine

Ik zing graag en veel. Niet goed, althans niet supergoed. In de loop van de dag galm ik wel een paar keer een beginregel van een liedje, lied of chansons. Lekker hard. Dat draagt niet altijd bij aan de zuiverheid van het gezongene, maar lijkt wel de dopamine productie te verhogen. Dopamine is een goedje dat een grote rol speelt bij het ervaren van genot, blijdschap en welzijn. Zingen maakt dus gelukkig.
Endorfine is ook zo iets. Zorgt ook voor een plezierig gevoel, maar daar moet je veel meer voor doen. Sporten en hardlopen. Twee zaken die niet zo aan mij besteed zijn. Ik beperk mij op dit moment tot het twee keer per week bezoeken van de fysiotherapeute om mijn loopoefeningen te doen en mijn spieren weer aan te sterken. Maar of dat ook bijdraagt aan de endorfine-aanmaak? Als ik zo bezig ben heb ik weinig last van een alles doorstromend geluksgevoel. Dat krijg ik meestal als de vijf kwartier er weer opzitten. Maar de spierpijn op de een of twee tussenliggende dagen zijn de hoge prijs die ik betaal voor dat kortstondige geluksgevoel net na de oefeningen. Daar doet de charme van de therapeute niets van af. Die werkt wel stimulerend, maar dat zou het drinken van een kop koffie met haar ook doen.
Nee, geef mij dan maar zingen. Daar krijg je geen spierpijn van. Hooguit wat pijn aan de oren, maar die zit meestentijds bij de toehoorders.
Ons buurtzanggroepje kwam gisteravond voor de voorlopig laatste keer bij elkaar. Het groepje was danig uitgedund. We waren met de helft van het aantal waar we mee begonnen waren. Vijf mensen nog maar. Dat deed aan het enthousiasme van de leraar niets af. Ook niet aan dat van de aanwezigen. Sommigen zongen hun vermoeidheid een heel eind weg. Hoe gebrekkig sommige liederen er ook uit kwamen, het werkte de dopamineproductie toch redelijk in de hand. Volgens mij is die niet afhankelijk van de kwaliteit van de zang. Gelukkig maar. Anders had de vermoeidheid van enkelen wel eens kunnen overslaan op de rest van de groep. Nu verhinderde ons gezang dat. Wij leenden elkaar een gewillig oor. “Lekker gezongen,” zeiden we tegen elkaar. Dat is nog ver verwijderd van mooi, maar het gaf een goed gevoel.