Donatie

Mijn ochtendkrant werd de laatste weken niet of veel te laat bezorgd. Vanochtend lag er wel een krant in mijn bus. Weliswaar niet mijn Trouw maar de Volkskrant. Een vergissing van de bezorger. In die krant stoot ik op het stuitende verhaal van mijnheer Mulder en zijn contacten met het Radboudziekenhuis. Mijnheer Mulder gaat binnenkort dood. Een zelfgekozen dood, want mijnheer Mulder is ziek, heel erg ziek. Op 15 februari zal mijnheer Mulder sterven. En als hij dan dood is, hoopt hij met zijn gezonde organen iemand nog van dienst te kunnen zijn. Ik vind dat een nobele gedachte, twee nobele gedachtes zelf. Zelf in een uitzichtloze situatie zeggen dat het zo wel genoeg is geweest en rustig de drempel over gaan en daarbij ook nog bepalen dat je graag als orgaandonor wilt optreden. Ik lees her en der dat er schreeuwend tekort is aan donoren. Maar Het Radboudziekenhuis, een academisch medisch centrum nota bene, is van het aanbod van mijnheer Mulder niet gediend. Het Radboudziekenhuis heeft het niet zo op organen van iemand die weloverwogen een eind aan zijn lijden heeft gemaakt. Euthanasie is niet katholiek en dat is het Radboudziekenuis nu net wel. Het Radboudziekenhuis weigert het aanbod van mijnheer Mulder. Nee, de katholiek achtergrond van het ziekenhuis heeft daar niets mee te maken, zegt het ziekenhuis. Citaat: “Dit is niet primair de reden, maar we zijn natuurlijk wel een katholiek huis.” Dus toch, denk ik dan niet eens stiekem  bij mezelf. Hoe katholiek is het om zo’n genereus aanbod te weigeren. Een aanbod dat andere mensen een grote kwaliteit van leven kan geven. Het universitair medisch centrum verwijst door naar een ander ziekenhuis, waar mijnheer Mulder wel een behandelrelatie mee zou hebben. Want dat is een ander argument. Het Radboudziekenhuis heeft geen behandelrelatie met mijnheer Mulder. Maar wat niet is, kan toch komen, als je maar wilt. Nu wordt een gelegenheidsargument van stal gehaald om te kunnen doorverwijzen naar een ander hospitaal. En het is natuurlijk jammer, maar dat hospitaal is geen transplantatiecentrum, maar daar kan het katholieke ziekenhuis natuurlijk niets aan doen.
Ik lees dat allemaal in die mij toevallig onder ogen komende krant. Je zou toch van je geloof vallen, als dat nog kon. “Wij zijn natuurlijk wel een katholiek huis.” Aan me hoela!