Dommigheid

Ik ben, mogelijk tot verrassing van velen, al menig jaar lid van het COC. Ik ben dat ooit geworden omdat ik vond dat die emancipatiebeweging wel een steuntje in de rug verdiende. Ik zelf rekende mij niet helemaal tot de doelgroep. Als mensen  mij vroegen waarom ik dan toch het COC ondersteunde met een jaarlijkse bijdrage antwoordde ik dat je ook niet gemarteld hoefde te zijn om donateur te worden van Amnesty International. Natuurlijk een vergelijking die lichtelijk mank ging zoals de meeste vergelijkingen gebruikelijk zijn dat te doen.
Deze week werd weer eens te meer duidelijk dat het nog een lange weg is voordat het COC een overbodige organisatie zal zijn. Zo er niet een nog grote afkeer bestaat jegens alles wat ook maar een beetje naar acceptatie van homoseksualiteit neigt, is er ook nog het onbegrip dat mensen met enige trots lijken te etaleren. Ik doel uiteraard op de uitspraken van Johan Derksen over het in zijn ogen schijnbare gemak waarmee uit de kast gekomen kan worden en het achteloos voorbij gaan aan de drempels die overwonnen moeten worden, het gevaar van afwijzing en het niet geaccepteerd worden om te zijn wie en wat je bent, niet alleen in de voetbalkleedkamers. En dat te brengen met een grappig bedoelde nonchalance die alleen maar getuigt van een zeer beperkte visie, overtuigt van het eigen gelijk. Derksen denkt daarbij de waarheid in pacht te hebben.
Op mijn mildste momenten denk ik dat het alleen maar zo is dat dommigheid een naam heeft en Johan Derksen heet. Maar eigenlijk weet ik dat er veel meer aan de hand is. Dat het uitingen zijn van een doorvoelde suprematie van het eigen zijn, van het kwalificeren van mensen, maar vooral je zelf manifesteren als representant van een betere klasse. Dan wordt een serieus gevoelen afgedaan als de klaagzang van een stelletje ‘homootjes’.
Natuurlijk mag Derksen zeggen wat hij wil. Ik zal de laatste zijn hem dat recht te ontzeggen. Maar ik mag daar weer van vinden wat ik wil. Derksen is steeds meer op weg een karikatuur van zich zelf te worden. Vlees geworden welbespraakte dommigheid.