Dobbelen

We hadden dit jaar in gezinsverband niets aan Sinterklaas gedaan. Het was er gewoon niet zo van gekomen. Zoonlief moest dat weekend optreden en Sinterklaas vier je met de hele familie of niet. Natuurlijk hadden we wel met de overburen afgesproken, maar dat is geen familie. Die, zo spraken we samen af, zouden we met Kerstmis ontmoeten. Eerste Kerstdag. Samen eten. Gade kookt. En dan zouden we ook iets met cadeautjes doen. Maar wat precies had ik niet zo in mij opgenomen. Toen de datum steeds meer naderbij kwam, bleek dat we iets met een dobbelspel zouden doen en met prullaria-achtige cadeautjes. Dat spel zou dan het kerstdiner larderen. Afwisselend een gang en dan weer een rondje van het dobbelspel. Ik kon me er nauwelijks een voorstelling van maken. Gelukkig had Gade zich consciëntieus van haar taak gekweten en een aantal waardeloze cadeautjes  vergaard. Gisteravond bleek dat  ieder maar één cadeautje voor het spel moest inbrengen. Gade had te goed haar best gedaan. Na het voorgerecht, iets lekkers met rivierkreeftjes, volgde de eerste ronde van het spel. Je moest zes gooien om een cadeautje te krijgen. Ingepakt en wel. Na die ronde waren de zeven cadeautjes oneerlijk verdeeld over het gezelschap. Twee van ons hadden geen cadeautje, anderen wel twee of drie. Maar niet getreurd, na het hoofdgerecht, een verrukkelijke stoofschotel van kalfsvlees, was er weer een dobbelronde waarin naar gelang wat je gooide cadeautjes geruild werden of gewoon afgepakt. Cadeautjes nog steeds ingepakt. De mooist ingepakten zorgden voor de grootste hebzucht. Het werd tijd voor het nagerecht. De traditionele X-maspudding. Lichten uit, vuurwerkfonteintjes aan, brandende rum. En ooohh-geroep. De apotheose van de jaarlijkse kerstmaaltijd, deskundig door Ex klaargemaakt. Dan is het tijd voor de laatste spelronde. De cadeautjes worden uitgepakt. Prullaria inderdaad. Er volgt weer een ronde waarin de cadeautjes van eigenaar wisselen. Zeven cadeautjes  van vreselijke fruitschaal tot perforator, van nepboek tot partylight, van kunstzinnige ceintuur naar nog twee geschenkjes die ik nu al weer vergeten ben. Maar het ging helemaal niet om de cadeautjes. Het ging om de gereguleerde hebzucht, die nu op speels wijze bevredigd werd. Uiteindelijk wilde niemand eigenlijk zijn gewonnen cadeautjes hebben. Maar gewonnen blijft gewonnen. Ik heb een perforator in de aanbieding. Voor als je er geen gat meer inziet.