Dix

Komend weekend zullen wij weer naar Drenthe afreizen. In de Meppelse schouwburg Ogterop gaan we naar een monoloog van Erwin Mortier door Elsie de Brauw. Vier sterren in de diverse recensies, dus meer dan de moeite waard om naar het noorden af te reizen en een mooie gelegenheid om Neef en zijn vrouw weer te ontmoeten. Het hotel in Dwingeloo is al gereserveerd, het wordt nu tijd om Neef even te bellen voor verdere afspraken, hoe en waar we elkaar zullen ontmoeten. Als hij opneemt hoor ik een zacht motorgeruis op de achtergrond. Ik vraag hem of ik stoor. Dat blijkt niet zo te zijn, maar hij vertelt dat hij ergens in de buurt van Valence rijdt op weg naar huis en op de schoot van zijn echtgenote ligt een puppy te slapen. Toen zij deze zomer daar op vakantie waren kochten zij van een hippie-achtig typ een net geboren pup. Het hondje was toen nog te klein om van de moeder gescheiden te worden. Zij hadden een bedrag aanbetaald en nu, twee maanden later waren zij de pup in het diepe zuiden van Frankrijk gaan halen en op weg naar het hoge Nederlandse noorden. Ik schreef er over in mijn blog van 1 augustus l.l. waarin ik vertelde hoe Neef mij vroeg hun kat Gijs die wat gekwakkeld had, maar nu duidelijk aan de beterende hand was, in te lichten over de mogelijke komst van een hond: “Wij berichten Neef over het herstel van Gijs. Neef vindt dat fijn om te horen, maar vraagt per whatsapp ook of wij Gijs willen voorbereiden op de komst van een hond. In Frankrijk lijkt hij bezweken te zijn voor een puppy en het kon best eens zijn dat die mee terug komt van vakantie.
Gijs houdt niet van honden. Soms gedoogt hij dat mijn Neef voor een paar dagen een oppashond heeft, maar meer dan een hooghartig tolereren zit er niet in. En of wij Gijs nu maar al vast willen voorbereiden op de komst van een definitieve niet gewilde huisgenoot. Wat een Judas!
Gijs is oud, wat doe je zo’n kat aan door een jonge hond te nemen. We geven het voor hem slechte nieuws door en troosten hem met een kattensnoepje. Het lijkt nauwelijks tot hem door te dringen.”
Gijs heeft nog twee rustige dagen, dan zal hij het erf moeten delen met Dix. Zo gaat het beestje heten, genoemd naar het Franse stadje Die en het feit dat het hun 10e hond is. Ik heb zo het vermoeden dat Gijs het beestje hooghartig zal negeren en als hij het al toespreekt zal daar geen woord Frans bij zijn.