Denia-3

Woensdag, 27-4-2011; 19.00 uur
Ooit was de buitenwijk van Denia waar we verblijven een dorpje op zich. La Pedrera heet het gehucht. De kern bestaat uit een pleintje, 4 bars-restaurants, waarvan er een leeg staat. Er is uiteraard een apotheek en de dokter is Duitse, net zoals de fysiotherapeute en de pedicure. Er is een piepklein kerkje, maar La Pedrera is van oorsprong zelf ook piepklein. Er om heen zijn honderden huizen en huisjes gebouwd. Een witte lawine die tegen de Montego zich omhoog stuwt. In het café bij de kerk, maar nogmaals de dorpskern is zo klein dat dat alle drie de café’s bij de kerk zijn, is de voertaal Duits. Alleen de barjufrouw spreekt Spaans. De dorpskern wordt overheerst door een tamelijk groot appartementencomplex. Nog niet zo oud, naar het lijkt. Alle appartementen staan leeg. Er is er geen een verkocht, sterker nog van binnen zijn ze nog niet eens afgebouwd. De Spaanse crisis op dorpsschaal. Te groot gedacht, te veel gebouwd, te weinig verhuurd, laat staan verkocht. En als je toch al in Spanje zou willen overwinteren waarom dan in La Pedrera? Daar hebben ze alleen een pieklein kerkje, 3 café’s en een Duitse arts, fysiotherapeute en pedicure en natuurlijk een apotheek.

Vrijdag 29/4/11 10.40 uur
In Spanje is het ondanks de temperatuur nog geen rokjesdag. In Nederland lijkt elke temperatuur boven de 15 graden met een beetje zon voldoendende een rokjesdag te veroorzaken. Hier, waar de zon gisteren uitbundig scheen, nu is het bewolkt, en 26 graden was heb ik nog geen Spaanse gezien met blote benen onder een rokje uit. De benen zijn nog stevig gehuld in een panty, zelfs onder shorts, of bij voorkeur zwarte maillot. Gade heeft daar wel een veklaring voor. De huidige temperaturen zijn natuurlijk nog niets vergeleken bij die welke hier in de zomer heersen. En daar wapent de rechtgeaarde Spaanse zich nu al tegen. Rokjesdag laat de señorita nu nog even wachten, tot dat ze die echt nodig heeft.