Dank

Mijn dagen beginnen altijd met het Radio 1-journaal. Een programma dat bestaat bij de gratie van de geïnterviewden. Over die geïnterviewden ben ik meestal wel te spreken. Veel minder over de interviewster. Lara Rensen is met haar schelle stem en vaak snibbige manier van ondervragen nu niet bepaald mijn favoriet. Maar er zullen vast ook mensen  zijn die haar op handen dragen en de gesprekken die zij voert het toppunt van kritische journalistiek vinden. Ieder zijn meug.
Aan het eind van een gesprek bedankt Lara keurig haar gesprekspartner voor zijn of haar bijdrage, verduidelijking  of toelichting. Wat mij opvalt is de reactie van de aangesprokene, die het gesprek op verschillende manieren afsluit. Het zou een onderzoek waard zijn, er kan mogelijk zelfs iemand op promoveren, of de wijze waarop de ondervraagde afsluit enig verband heeft met de aard van het gesprek, zijn (sociale) status of wat dan ook. Er valt altijd wel wat te onderzoeken.
De afgelopen dagen hoorde ik een aantal verschillende afsluitingen. Als Lara gezegd had: “Hartelijk dank voor uw bijdrage” of woorden van gelijk strekking dan hoorde ik antwoorden met “Graag gedaan”. Duidelijk iemand die het gesprek met plezier had gevoerd. Een heel beleefde reactie hoorde ik maar een enkele keer: “Tot uw dienst.” Vaak hoorde ik ook antwoorden met “Dank u wel.”  Kan het begin zijn van een hele reeks dank-je-wels over en weer.
Er zijn duidelijk ook mensen die het allemaal niet zo belangrijk vonden en op het bedankje antwoorden met “Geen dank.” Is wat hooghartig, een bedankje eigenlijk niet nodig vinden.
Vanochtend nog hoorde ik een minister met het uiterlijk van en de uitstraling van een minister, bijna een karikatuur van zich zelf, op het bedankje voor het gesprek antwoorden met het uit zijn mond wel erg populair klinkend: “Okay.”
Een mooi en dienstbare reactie vond ik ook “Asjeblief” of het een cadeautje was dat via dat gesprek afgeleverd was.
Ja, er is elke ochtend heel wat te horen op de radio en het is maar net waar je op wilt letten.