Covidconcert

Ze hadden niet gedacht dat het er dit seizoen nog van zou komen. De restricties die er van bovenaf waren opgelegd leken het onmogelijk te maken om weer een reeks traditionele dinsdagavond orgelconcerten te programmeren. Een programma maken, dat was nog wel te doen, maar voor wie deed je het dan? Samenkomsten waren verboden en een concert was een samenkomst. Maar gelukkig, de richtlijnen werden wat minder streng en zo kon dinsdagavond toch weer het eerste concert plaats vinden. Het vorige seizoen was ik nauwelijks geweest, maar deze keer had Gade voor alle concerten kaartjes gereserveerd. Dat moest, gewoon een kaartje kopen bij de entree was er niet meer bij. Dus even  spontaan gaan was onmogelijk. Dat was niet meer normaal. De overheid had strenge en terechte regels gesteld om het virus zo min mogelijk een kans te geven zich te verspreiden. Het aantal concertgangers werd beperkt en de inrichting moest voldoen aan de anderhalve meternorm.
Voor het concert aten wij een hapje in een restaurant. Voor we plaats namen weer het inmiddels gebruikelijke en al gewoon gaan vindende vragenrondje: “Hebt u klachten, bent u in contact geweest met iemand met klachten.” Na onze ontkennende antwoorden zijn we van harte welkom op het terras, waar we eten met twee andere concertgangers. Misschien zitten we iets te dicht bij elkaar maar er wordt niet omhelsd of handen geschud, iets wat in normale tijden voor de hand had gelegen. We houden ons zo goed als we kunnen aan het nieuwe normaal. Ik word daar niet vrolijk van.
Ik word ook niet blij van de inrichting van de kerk voor het concert. De banken zijn verwijderd en vervangen door stoelen die op gepaste afstand van elkaar staan. Ook hier begroeten we bekenden weer met een hoofdknikje of een lichte buiging. Ook dat begint te wennen. De organist begint met te vertellen dat hij blij is weer een concert te kunnen geven met publiek. Dat werkt voor hem toch veel beter dan in zijn eentje te repeteren. Het is heerlijk te luisteren naar het in gouden glorie gerestaureerde Königorgel. Dat klinkt als vanouds. Heerlijk normaal in deze abnormale tijd.