Commandeur

De Vierdaagse is meer dan lopen alleen en het is zeker meer dan alleen lopen. Dat blijkt weer eens duidelijk op de aanmelddagen als zich lange rijen vormen voor de starthokjes. Met de zo kenmerkende klantvriendelijkheid worden de aanstaande lopers verwelkomd en voorzien van de nodige bescheiden. Het polsbandje als startbewijs wordt hen omgedaan. Het startterrein ziet er uit als een uit de kluiten gewassen ‘biergarten’. Het publiek, aspirantlopers en hun aanhang, schuiven aan op de banken. Er groeperen zich wat mensen rond het podium, waar luide muziek vandaan komt. Het plein hult zich in een muziekbad. Klanken omspoelen het publiek. Het lijkt of de Vierdaagse en muziek onlosmakelijk verbonden zijn. Straks, als de marsen echt begonnen zijn, zullen de klanken van populaire liedjes zich vermengen met de evergreens uit het wandelpeloton.
Elke middag is er ook nog ander vermaak. Deze maandagmiddag is Olga Commandeur ingevlogen voor een warming-up. Ik ken haar als oud top-atlete en al zappend kwam ik haar wel eens tegen in het programma ‘Nederland beweegt’ of zoiets. Ik werd er al moe van als ik er naar keek. Ik mag haar aankondigen. In het voorgesprek vertelt ze dat ze me zal uitnodigen mee te doen. Ik zeg haar dat ik haar vriendelijke uitnodiging zal afslaan. Mijn lichamelijke conditie staat al te actieve participatie niet toe. Ik vertel haar over afgescheurde achillespezen en onwillige spieren. Ze toont begrip en adviseert aqua-jogging in lekker warm water. Het zoveelste goedbedoelde advies.
Ik kondig haar aan. Haar training gaat op 124 beats per minuut. Bij haar eerste ‘stap-tik-stap’ verlaat ik zo snel mogelijk het podium en ga weer naar mijn toetsenbord, met beduidend minder aanslagen per minuut dan haar 124 beats.