Cees

Vandaag zou Cees 64 zijn geworden. Zou, want iets meer dan drie jaar geleden ging hij dood. Te vroeg, veel te vroeg. Net na de grandioze presentatie van zijn boek over Radio Kootwijk, zijn geboorteplaats, begaf zijn lichaam het. Zijn geest had nog jaren mee kunnen gaan, sprankelend, eloquent, scherpzinnig en van tijd tot tijd angstwekkend venijnig. Had ik nog heel lang van willen genieten.
Op mijn bureau staat naast mijn laptop het gedachtenisprentje voor Cees.Hij staat met een fijnzinnige glimlach in een muuropening. Hij kijkt vorsend. Achter hem een stralende zon. Cees op zijn best. Maar het is maar een foto.
Tot mijn verrassing is de FB-pagina van Cees nog steeds ‘in de lucht’. Het laatste bericht dat hij geplaatst heeft, is het delen van mijn blog van 26 augustus 2014 dat gaat over zijn Mariken-bewerking en het door hem zo mooi gebruikte woord hunkering.Hij laat op 1 september 2014, 3½ maand voor zijn overlijden, het delen van mijn blog vooraf gaan door zijn opmerking “Ik heb niet voor niets geleefd”.
Het slot van zijn Mariken-bewerking, ter herinnering, ter ere van Cees:
Nu vliegen vogels achteruit en worden kleiner
het nest valt in een takkenhoop uiteen
De jongen kruipen kermend in het ei
Er jagen wolken door de grauwe lucht
te hard, te snel om nog te volgen
Ik hoor de echo van mijn woorden voor mij uit
Er breekt iets, scheurend, zeurend als een pijn
En het verdwijnt; alleen de hunkering
Die blijft, de hunkering die blijft, de hunkering.