Categoriearchief: blog

Op 21 oktober 2021 is Jan Roelofs rustig en in het bijzijn van zijn familie overleden. Op zijn verzoek is het niet meer mogelijk te reageren op de berichten, maar blijft de site wel bestaan in huidige vorm.

Met onderstaande tekst nam ik afscheid als columnist van de Effata parochie. Beschouw het ook als afscheid van meer dan tien jaar blogs schrijven. Detien keer mocht ik in ons Parochieblad mijn licht laten schijnen over wat mij als kerkganger … Lees verder →

Ik mag graag naar een voetbalwedstrijd kijken. Dat deed ik al heel lang geleden op de jongensrang bij N.E.C. in de Goffert, waar ik voor een kwartje de vedetten van toen live in actie zag. Jaren later had ik zelfs … Lees verder →

Even leek het of de familie voor mij op bezoek was gekomen. Ze waren er allemaal. Mijn zoon en mijn dochter met aanhang en verder mijn zwager met zijn vrouw, mijn schoonzussen met partner. Welgeteld waren we met ons twaalven … Lees verder →

Nu vier weken geleden verliet ik het ziekenhuis met de mededeling dat ik zo goed als uitbehandeld was. Hart- en nierfalen zijn in een in een fase beland dat er alleen nog sprake kan zijn van symptoombestrijding. Ondanks de goede … Lees verder →

De titel van dit stukje is niet een onbedoelde verschrijving, maar veel meer een samenvatting van wat mij op dit moment, nog meer dan anders, bezighoudt. De keuze tussen tijd en kwaliteit. Wat in ieder geval duidelijk is, is dat … Lees verder →

“To be or not to be that is the question” Ik weet niet of er een Hamletvertaler is geweest die ooit bedacht heeft  die fameuze regels  om te zetten in hedendaags Nederlands: “Pompen of verzuipen, dat is de vraag”. Want … Lees verder →

Ik weet niet of mijnheer B uit Paterswolde zich erg ongerust heeft gemaakt nu hij een aantal dagen mijn blog heeft moeten missen. Een tijdje geleden liet hij mij als trouwe lezer weten dat hij zich zorgen maakte als hij … Lees verder →

Al een paar dagen ben ik aan huis gekluisterd. Aan een heel erg klein deel van mijn huis. Sinds ik een paar dagen geleden op weg was naar boven en op eigen kracht de eerste verdieping niet meer haalde, ben … Lees verder →

We worden gewoon te oud. Op een gegeven ogenblik lijkt het niet meer te kloppen. Ons lijf wordt te stram en te stijf om alle functies die jarenlang zo vanzelf sprekend leken te zijn naar behoren te vervullen. Ik heb … Lees verder →