Cabaret

Het ene huwelijk dat ik sluit is het andere niet. Dat ligt aan heel verschillende dingen. Soms ligt het aan mij. Dan ben ik net niet in de juiste stemming en blijft wat ik doe allemaal een beetje bij mij hangen. Het is of ik niet met het bruidspaar in contact kom of dat er niet of nauwelijks respons komt vanuit de overige gasten. Soms straalt het bruidspaar uit dat het allemaal maar zo vlug mogelijk voorbij moet zijn, niet te veel geleuter, gewoon hup “Ja, ik wil”, handtekening zetten en wegwezen. Wat mij betreft ook prima, de klant is koning.
Maar dat soort trouwerijen  zijn uitzonderingen. Ware dat de regel dan had ik mijn toga al lang aan de wilgen gehangen. Het tegendeel is het geval. Het sluiten van een huwelijk geeft me altijd weer een berg energie en de adrenaline die dan vrij komt zorgt voor ontspanning en doet de lijfelijke ongemakken weliswaar niet verdwijnen, maar stevig naar de achtergrond drukken.
Neem nou gistermiddag. Twee huwelijken. Heel verschillend, maar beide zeer genoeglijk. De eerste trouwpartij ging in het Engels. Het paar, hij Nederlander, zij Sloveense, woonde in Ljubljana, maar trouwde in Nijmegen. Een kleine intieme ceremonie waar het Engels de lingua franca werd. Alleen de huwelijksbelofte gaat dan in het Nederlands. Enig gevoel voor traditie kan mij niet ontzegd worden.
Bij het tweede huwelijk zat de zaal stampend vol. Zat niet alleen vol, stond ook heel vol. Dat huwelijk ging deels in het Duits, deels in het Nederlands. En er was een sterk meelevend publiek. Als dat contact er is, voel ik mij opperbest. Dan sprankelt een toespraak en elke cliché kan ik dan zo oppoetsen dat de glans het publiek en mij bijna verblindt. Het wordt dan een kwestie van goed doseren om de plezierige spanning tussen bruidspaar, gasten en mij te koesteren. Dan wordt trouwen puur genieten.
Als ik het stadhuis verlaat komt een van de bruiloftsgasten naar mij toen. Een mooie jonge vrouw: “Mijnheer ik heb genoten, als ik ooit trouw, wil ik dat u het doet. Ontroering en plezier. Het was heel mooi. Soms bijna cabaret en dan weer heel serieus. Maar ja, ik heb nog geen vriend.” Ik dank haar voor het compliment  en zeg dat ik hoop van haar te horen als het zo ver is.