Bus

Ik ben een voorstander van het openbaar vervoer. Zeker sinds ik mij wat te onzeker voel op de fiets ben ik min of meer gedwongen om vaker de bus te nemen. Nu woon ik maar opeen fikse steenworp afstand van de stad, maar de auto is zeker overdag geen goed alternatief. Het vinden van een parkeerplaats is al een opdracht op zich en de parkeerkosten zijn aanzienlijk. Op straat geparkeerd moet je bovendien voortdurend de klok in de gaten houden en parkeertijd bij kopen. Ik zou eigenlijk zo’n app moeten aanschaffen waarmee je achteraf kunt betalen. Maar daar ben ik, digitale luiaard, nog niet toe gekomen.
Voor bijna iedereen is de afstand naar de stad te voet goed te doen. Wat zijn nou 1300 meter? Maar voor mij voelt dat als een fikse vierdaagse. En die heb ik ook nooit uitgelopen. Een ontspannend wandelingetje is er dan voor mij ook niet meer bij. Als de auto, te voet of te fiets niet meer tot de direct voor de hand liggende mogelijkheden behoren, dan blijft er niet veel anders over dan het openbaar vervoer in de vorm van de bus. Die stopt hier om de hoek en na een paar haltes ben ik al midden in de stad. Al met al een redelijke alternatief. Voorwaarde is wel dat de bus dan wel rijdt.
Vanochtend was ik de stad. Het is tenslotte zaterdag, tijd voor de wekelijkse koffieclub, die dit keer maar matig bezet is. We zijn met ons tweeën. Gade stuurt een appje van en zonnig terras in Adelboden. Over een kwartiertje zal zij de bus naar het station pakken om met de trein noordwaarts te reizen. Na de koffie wandel ik met pijn in de benen en de rug naar de bushalte. Over 3 minuten zou de bus moeten komen. Geen bus, althans niet de lijn die ik moet hebben. Pas na ruim 25 minuten komt de bus. In de tussentijd heb ik mij ziten afvagen hoe naar huis te komen. Een taxi bellen, maar mijn telefoon ligt thuis, gaan lopen, onhaalbare zaak, gaan liften dan maar.  Maar daar is de bus. Er was een stremming onderweg vertelt de chauffeur. In een paar minuten ben ik thuis. Met het openbaar vervoer. Geweldige uitvinding, als het rijdt.