Burgeroorlog

Als mensen mij wel eens vroegen wanneer ik geboren was antwoordde ik meestal: “Net  na de oorlog, en dat hoop ik zo te houden.” De Tweede Wereldoorlog was toch een soort ijkpunt. Niet dat er na afloop van die oorlog geen oorlogen meer gevoerd zijn. Het lijkt wel of de mensheid net zonder oorlog kan. Er lijkt altijd wel een reden om de wapens op te nemen. Vaak een drogreden, maar als je oorlog wenst te voeren is er altijd wel een vijand te verzinnen. In de tijd dat posters als wandversiering nog in de mode waren werd mijn woonkamer opgesierd met eentje waarop te lezen stond: Stell Dir vor, es ist Krieg und keiner geht hin.
Het tegendeel lijkt nu aan de hand. Met enig poeha is onlangs stil gestaan bij het feit dat wij in ons landje 75 jaar geen grote oorlog hebben  meegemaakt. Althans niet op ons grondgebied. Als we bij een oorlog betrokken waren was het ver weg ergens in het oosten. Johnson was een molenaar en wij maalden er alleen om als wij dat scandeerden in een betoging. Maar de strijd zelf werd elders en ver weg gevoerd. En natuurlijk waren er krakersrellen, maar dat werd zelden oorlog genoemd. Alleen een paar jaar tijdens de Vierdaagse vroegen wat mensen zich af of het hier oorlog was? Maar de soldaten die meeliepen waren vooral blij als ze zonder te veel blaren weer Heumensoord bereikten waar ze vooral biertent aanvielen.
Als ik vandaag de kranten doorblader, het nieuws bekijk lijkt een burgeroorlog op til. Testposten worden in brand gestoken, winkels geplunderd, terrassen vernield, ziekenhuizen bekogeld. De amokmakers zijn er maar druk mee. Avondklok respecteren, ben je gek. Daar zijn we tegen. De maatregelen volgen, niet nodig. Wij zijn voor vrijheid, onze vrijheid, achten ons onaantastbaar. Wij gaan niet ter oorlog elders, we maken oorlog hier. Oorlog tegen alles en iedereen. Een roep om vrijheid, vrijheid om…
*
De cijfers van vandaag: 4129 nieuwe besmetting, 40 doden, 2384 mensen met covid in het ziekenhuis waarvan 664 op de IC.