Burendag

Vandaag is het burendag. Ik heb geen flauw idee wie die dag ooit heeft ingesteld. Gezien de reclames op tv vermoed ik dat een koffiebrander wel eens aan de wieg ervan heeft gestaan of uit commerciële overwegingen zijn naam er aan heeft verbonden. Ik tik bij Google ‘burendag’ in en zie dat ook het Oranjefonds een van de founding fathers is. Het blijkt dat je bij dat fonds een bijdrage voor de viering van burendag kunt vragen van €450, maar dat de pot voor dit jaar al heel lang leeg was.
Onze straat, die zo klein is dat we bijna allemaal buren zijn, heeft deze dag geen extra activiteiten geprogrammeerd. De vraag is ook nog hoe lang de bewoners van ons straatje zich allemaal buren zullen voelen. Een fiks deel van de woningen is al verkamerd en wordt bevolkt door studenten die toch een doorgaans ander levensritme hebben en zich nauwelijks op de straat betrokken voelen. Ook worden er panden opgekocht en vertimmerd tot mini-appartementen waar je je kont nauwelijks kunt keren en maar een relatief  korte bewoningsduur kennen. Van die passanten ken ik de naam niet en herken ze ook niet op straat. Natuurlijk is er nog een harde kern straatbewoners die al lang, een enkeling al levenslang, in de straat woont. Goede buren. Op 11 september schreef ik over een vroegere buurman die zijn dochters eens liet zien waar ze hun leven waren begonnen. Negen jaar geleden verhuisden ze. Deze week lag er een kaartje in de bus waarop de jongste dochter van elf jaar Gade en mij liet weten dat ze het erg leuk gevonden had om even bij ons op bezoek te komen: “ik vond het super leuk bij jullie, ook al herkende ik alleen het haar van Connie.”
Buren van vroeger. Misschien is het een idee om ook een ‘vroegere burendag’ te organiseren. Oude banden aan te halen en er achter te komen dat vroeger alles beter was?