Buizerd

De groene gft-afvalbak staat in de voortuin. De lucht is stralend blauw. Ik gooi wat afval weg. Dat spaar ik eerst op in een klein bakje dat op het aanrecht staat. Broodkorsten, mandarijnschillen, stompjes prei. In de heldere lucht zoemt een vrachthelikopter, een grote met twee rotoren. Ik vraag me af wat zo’n vliegmachine boven de stad doet en wat die vervoert. Ik kijk nog eens en zie dan ook een buizerd vliegen. Een buizerd boven de stad. Nog nooit hier gezien. De vogel glijdt langzaam door het zwerk. Alleen dat woord is passend bij zijn vlucht. De zon staat zo mooi dat de witte vleugelstrepen goed te zien zijn. Ik weet ook wel dat het inmiddels barst van de buizerds. Er lijkt geen paal of richtingsbord meer langs de snelweg te zijn waar geen buizerd op heeft gezeten. Maar een buizerd boven de stad, ik kan me niet herinneren die ooit gezien te hebben. Maar misschien zweeft hij wel helemaal niet boven de stad. Misschien is hij wel boven de Ooij rondjes aan het draaien. Ik ga snel naar binnen om mijn verrekijker te pakken. Als ik terugkom is er geen buizerd meer te bekennen. Ook de helikopter is uit het zicht verdwenen. De lucht is alleen nog maar strak blauw. Op een enkele condensstreep na.
Als ik in de namiddag thuiskom staat de gft-bak in de achtertuin. Gade is daar aan het werk. Zij heeft met losse bakstenen een vuurplaatsje gebouwd. Zij stookt wat takken en droge bladeren.  Het rookt geweldig. Gelukkig is de buurvrouw niet thuis en het enige raam dat openstaat is dat van onze eigen slaapkamer. De wind waait door het vuur. Huilend worden de takken tot as. Gade verzucht dat zij eigenlijk geschapen is voor dit soort tuinwerk. Ik gooi nog wat te natte dennennaalden op het vuur. De rook stijgt recht omhoog. Ons paasvuurtje is de goden genadig. Het is een goede vrijdag.