Bijna veertien dagen nu al ben ik niet buiten geweest. En met buiten bedoel ik dan echt buiten. Natuurlijk dank ik god op mijn blote knieƫn, al denk ik dat die daar weinig aan heeft kunnen doen, dat wij de beschikking hebben over een achtertuin waar het goed toeven is. Zeker met dat stralende weer van de laatste dagen, zonnig lente weer. Dat weer ervaar ik dan wel weer als een godsgeschenk. Maar mijn achtertuin is toch meer deel van het veilige binnen dan dat het echt buiten is. Buiten is voor mij de nu wat vijandige wereld waar je minimaal anderhalve meter afstand moet houden van alles en iedereen om deze dagen, weken, maanden, de rest van je leven onbesmet door te komen. Ik kom liever niet buiten, ik kies voor een zelfgekozen isolement, geen bezoek, niet op bezoek. Zo denk ik een schijnveiligheid in stand te kunnen houden.
Vandaag ben ik toch vijandelijk gebied ingetrokken. Een consult met een van mijn behandelaars is omgezet in een telefonische afspraak volgende week. Wel moet daar voor mijn bloed geprikt worden en dat gaat niet via de telefoon of whatsapp. Ik moet naar de prikpost in de apotheek een paar straten verderop. Ik zie daar als een berg tegenop. Heb het idee dat als ik de voordeur uitstap ik van alle kanten besprongen zal worden door het Virus. Dat het achter elke straathoek ligt te wachten om mij, ongefundeerde angsthaas, bij de kladden te grijpen. Aan een levendige fantasie heeft het mij nog nooit ontbroken.
Bij de apotheek mag ik nog niet naar binnen. Een roodwit lint fungeert als scheidslijn tussen binnen en buiten. Wachten in de hal totdat je naar binnen mag. Ik heb nog steeds het gevoel van dreiging. Dat gaat pas over als ik weer thuis ben. Natuurlijk weet ik ook dat ik mijzelf maar wat aanpraat en zo mijn eigen angst ga geloven.
Gade is wezen wandelen. Ze straalt uit hoe heerlijk ze het buiten in de polder heeft gevonden. Ze gaat nog wat in de voortuin werken. “Voel toch eens hoe lekker het buiten is!” Heel voorzichtig probeer ik dat te doen. Het is koesterend warm in de namiddag zon. Buiten.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links