Buiten

Ik geloof dat ik weer langzaam terugkeer in het leven van alledag. Er gaat, maar ik weet het nog niet helemaal zeker, weer een buiten bestaan. Goed, het rommelt nog een beetje in het darmstelsel, maar dat mag geen naam hebben. Ik wil het geen naam laten hebben. Gisteren was ik maar heel kort buiten. Vanochtend ben ik al naar de bakker geweest. Zo als gewoonlijk een half tarwe-zonnepit. En voor de lunch twee zachte witte puntjes. Je moet het noodlot nu niet direct helemaal willen tarten na een paar dagen alleen maar geroosterd brood te hebben gegeten. De eerste normale maaltijd gisteravond heb ik goed doorstaan Boontjes, biefstukje en aardappelen. En een bordje yoghurt met banaan toe.
Gade drukte mij gisteren nog op het hart het rustig aan te doen. “Een virusje bestrijd je vooral met rust.”Ik ben graag bereid haar medische adviezen, als die in mijn straatje passen, op te volgen. Mijn rust bestaat dan uit het kijken naar snooker. Niets zo rustgevend als het kijken naar snooker. Maar zelden wordt het echt opwindend en het kijken naar de wonderlijk mooi gestoten ballen in de meest onnavolgbare patronen geeft rust. Heel veel rust. Zo veel zelfs dat ik van een uur snookeren wel eens drie kwartier mis, want met gesloten ogen is het lastig televisie kijken.
Dat ik nog niet heelmaal de oude ben merk ik aan het feit dat ik de afgelopen dagen weinig gelezen heb. Ja, wel even de krant doorgebladerd, maar echt een boek ter hand genomen was er niet bij. Maar nu heb ik toch zin om weer eens even te gaan lezen. Maar ik moet er ook nog uit. Vanavond wordt het oud papier opgehaald en dat moet dus aan de kant van de straat worden gezet en Gade vroeg of ik wat bloemen wilde halen voor een jarige overbuurvrouw. Maar nu trekt het naar buiten gaan me met de heersende temperaturen niet echt aan. Maar ik weet dat ik mij zal vermannen. Er gloort weer leven.