In zijn blog van afgelopen zondag steekt mijn bloggende Neef de loftrompet over een boek dat hij aan het lezen is. Hij komt haast letters te kort om zijn enthousiasme te uiten. Het boek waar hij in bezig is, is ‘De eeuwige bron’ van Ayn Rand. Neef vindt het een boek dat iedereen die ook maar iets heeft met kunst heeft zou moeten lezen. Ik citeer zijn blog: “Het gaat over idealisme en pragmatisme, over opportunisme en oprechtheid, over de kracht van het individu, over de kwetsbaarheid van het individu, het verkopen van de ziel, over machinaties, over konkelen en slijmen, over de kracht van macht en wat macht kan veroorzaken.” Neef is blij dat hij het boek nog niet uit heeft en nog een paar honderd pagina’s mag voor hij bij het einde is.
In mijn lijfkrant lees ik een dag later een artikeltje over een bijeenkomst van de Libertarische Partij. Een partij die bij de laatste verkiezingen voor de Tweede Kamer 0 zetels kreeg en sterk voorstander is van zo min mogelijke overheidsbemoeiing. Tijdens die bijeenkomst wordt ook de verfilming van een van Ayn Rands andere boeken vertoond. Ik lees daar ook dat Ayn Rand pleit voor een radicaal kapitalisme waarin de overheid alleen politie, defensie en rechtspraak regelt. En verder lees ik: “Rand heeft veel invloed gehad op rechts Amerika. Voor de Tea Paty-beweging was Rand een profeet.”
Als ik dat gelezen heb wordt het tijd Neef te bellen. Ik ken hem als een bewogen mens, maar aan die kant van het politieke spectrum had ik hem toch nooit vermoed. In ons telefoontje komen we eigenlijk ook niet aan de essentie toe. We hebben het er over dat hij mij de laatste tijd te veel vindt somberen over mijn situatie. Klopt, maar er is ook niet veel anders.
Hij blijft bij zijn enthousiasme over het boek. “Doe het me maar cadeau, dan zal ik eens zien wat ik er van vind”, zeg ik hem.
Mijn neef enthousiast over de profeet van de oerconservatieve Amerikaanse Tea Party! Als zelfbenoemde Pater Familias lijk ik de grip op mijn leden kwijt te raken. Ik begin overbodig te worden. Een geruststellende gedachte.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Lieve, somberende oom, dat de Nazitop met veel plezier Schubert speelde, doet niets af aan Schubert. Schubert treft ook geen enkele blaam. Dat Celine een schoft was, doet ook niets af aan de kwaliteit van zijn boeken. Uit De eeuwige bron, het boek van Ayn Rand, blijkt uit niets dat ze iets te maken heeft met de Tea Party. Het is boek is een loflied op de zuiverheid van de kunst en het niet verkopen van je ziel aan commerciële opdrachtgevers en subsidiegevers die absurde dingen vragen. Overigens gaat Toneelgroep Amsterdam een toneelstuk van het boek maken en heb ik allerlei zeer links georiënteerde kunstenaars, waar ik mijzelf inderdaad niet meer toereken, er ook enthousiast over horen zijn. Het lezen van het boek is dus inderdaad niet per definitie verdacht.
Overigens vond ik het fijn dat je me belde. Dan weet ik dat er tenminste iemand is die op me past. Het sociaal-democratisch pad heb ik verlaten, maar de mensen waar ik op stem, zitten in de Tweede Kamer nog altijd links van het midden. Zet je vooroordelen aan de kant: lezen dat boek. En denk eraan niet te veel somberen. Troost je met de gedachte dat je geest nog steeds mobiel is. Maak die reis met Ayn Rand door New York.
Groet,
Neef.