Brokken

Ik ben gecapituleerd. Of eigenlijk is er van een echte overgave geen sprake. Op slinkse wijze hebben de verschillende verschijnselen samengespannen. Het hoesten, het niesen, de lichte temperatuursverhoging. Aanvankelijk dacht ik het griepje buiten de deur te kunnen houden door de verschillende symptomen met een pilletje, een tabletje, een kiwi te bestrijden. Maar het is me niet gelukt. In de nacht zetten ze gezamenlijk de aanval in. De droge kuch werd droger, de niesaanvallen heviger, de zakdoeken boden geen soelaas meer en wat als een lichte verhoging begon, kroop naar de grens van koorts. Maar ik verzet me nog. Ik ga niet de hele dag naar bed. Er is nog werk te doen. Gade heeft het allemaal een slagje meer dan ik. En dat maakt de mantelzorger in mij wakker. Ik ben vanochtend al brood wezen halen en het briefje voor Albert Heijn ligt ook al klaar. Niet vergeten om bij het Kruidvat ook nog even een verse voorraad droge papieren zakdoekjes te halen. Natte heb ik in overvloed.
Gade is te gammel om echt geconcentreerd te lezen. Dat gaf mij de kans om het boek waar zij in begonnen was ook te gaan lezen. Het is ‘de Vergelding’ van Jan Brokken. Van hem is een van mijn lievelingscitaten uit een ander boek van hem: “De waarheid is nog een verhaal.” Een van de motto’s van dit boek sluit daar nauw bij aan: “Niettemin: ieder waarheid is slechts een interpretatie van wat zich in de werkelijkheid heeft voorgedaan.”
Ik hoop dat mijn griepje niet erger wordt en dat ik tot lezen in staat zal blijven. Dat de watten in mijn hoofd de letters niet bedekken en dat ik vandaag nog verder kan gaan met zijn prachtige boek. Brokken schrijft alleen maar prachtige boeken. Las er al heel wat en verbaasde mij met anderen dat grote literaire prijzen aan hem voorbij zijn gegaan, terwijl een fiks aantal boeken toch reden genoeg in zich hadden hem te lauweren. Misschien dat “De Vergelding” aanleiding voor de een of andere jury is dit verzuim goed te maken.