Broccolitaart

Binnenkort verjaart een vriendin. In de uitnodiging voor haar feestje kondigt ze een hapjesbuffet aan. Dat buffet zal door de gasten zelf verzorgd worden en iedereen wordt gevraagd iets lekkers te maken en mee te brengen. Persoonlijk ben ik niet zo gecharmeerd van dat soort feestjes. Op de eerste plaats moet je al een cadeautje verzinnen voor iemand die als je vraagt of er nog wensen zijn, zegt:  “Doe maar iets leuks” en op de tweede plaats moet ik nu ook nog een lekkernij verzinnen, bij voorkeur zelf gemaakt. Maar het afgelopen weekend bracht uitkomst. We hadden vrienden te eten en als entree had Gade een smakelijk broccolitaart gemaakt. Dat was gemakkelijk, zei Gade. Gade is een paar dagen weg, zal de verjaardag missen en vond dientengevolge ook dat ik de taart zelf moest maken. “Dat kun je het beste nu al doen, hij krijgt meer smaak als ie een paar dagen staat.” Weer een goedbedoeld advies van Gade. Maar ik heb nog nooit een taart gemaakt, laat staan een broccolitaart. Maar ik ben dapper aan de slag gegaan. Nu gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat mijn broccolitaart helemaal geen broccolitaart is maar meer een bleekselderijcake. Want de taart wordt gemaakt in een cakevorm en Gade verving in het weekend de broccoli al door bleekselderij. Ik snijd de bleekselderij, kook die een minuutje en meng in een kom bloem, bakpoeder, wijn, 5 eieren en meng daar de groente, ham en kaas onderdoor. Intussen verwarm ik de oven naar 175 graden en bekleed de vorm met bakpapier. Het wordt een mooi gladde massa, stort die in de vorm (zoiets heet bij bakken opeens storten in plaats van scheppen of nog simpeler: doen) en zet het geheel in de oven. Het grote wachten is begonnen. Na een uur zegt de oven: “Tringgg”, het is een oven met ingebouwde kookwekker. En ziet: de broccolitaart of althans de bleekselderijcake oogt geweldig.
Hoe die smaakt weet ik pas over een paar dagen. Maar het feestje vind ik nu al veel leuker dan in het begin. “Heb je die zelf gemaakt?”, zullen de gast vragen en met nauw verholen trots zal ik minzaam glimlachend zacht “Ja” lispelen. Ik verheug op het feestje. Een cadeautje heb ik ook al gekocht.