Brexit

Zou de kogel dan nu echt door de kerk zijn? De conservatieven hebben 365 zetels in het Lagerhuis gehaald. Dat is een voor elke dag in het jaar, maar die constatering maakt het Britse kiesstelsel niet doorzichtiger. Een kiesstelsel dat werkt met districtsvertegenwoordiging en dan ook niets zegt over de werkelijke politieke verhoudingen. Met absoluut meer stemmen kun je toch tegen een zetelverdeling aanlopen die in je nadeel werkt. Vreemd eigenlijk en een aanfluiting voor de democratie. Maar ja, je kunt alles verwachten van een land waar ze aan de verkeerde kant van de weg rijden. En wat de democratie betreft was het Churchill die ooit gezegd zou hebben: “Twee hoeraatjes voor de democratie, drie is te veel.”
Maar nu lijkt het er toch eindelijk op dat op 31 januari aanstaande de Brexit zijn beslag zal krijgen. Niet dat dan alles geregeld is, want er zullen nog heel wat nachtelijke uren vergaderd moeten worden om alles tot een aantal cijfers achter de komma op elkaar af te stemmen. Het enige dat nu vaststaat is het cijfer voor de komma, maar ook daar zal nog over gepalaverd worden of dat cijfer nu als een getal of in letters geschreven moeten worden.
Mij persoonlijk raakt de Brexit niet of nauwelijks. Ik bezocht Engeland en Wales met enige regelmaat, zeker toen een schoonzus daar woonde. Ik bewaar goede herinneringen aan Oxford met dat mooie restaurantje ‘The Nosebag’ in St.Michaels Street in het hartje van de stad. Ik was daar een aantal keren ver voordat het woord Brexit ook maar bedacht was.
Mijn schoonzus woont inmiddels al weer decennia, net als haar twee in het Verenigd Koninkrijk geboren zonen, in Nederland. Maar die jongens, mannen inmiddels, hebben nog wel de Britse nationaliteit. Zij zijn in Nederland opgegroeid, maar misschien is het wel zodat zij een inburgeringscursus moeten gaan volgen als zij zich als Brits onderdaan blijvend in Nederland willen vestigen. Ik weet niet of en wat zij gestemd hebben bij de laatste verkiezingen. Ik zou het wel weten.