Bos-2

In het bos waar wij deze week verblijven heb je eigenlijk niks nodig. In deze pastorale omgeving lijken dan wat bomen, blauwe lucht, een mild zonnetje, vogelgezang en op zijn tijd een kopje koffie meer dan voldoende. En vooruit, een goed boek. Dan lijkt zo’n vakantieweekje compleet. Maar op de een of andere manier zijn we door de moderne tijd niet meer tevreden met dat kleine genoegen en slepen we naar dat idyllische buitenverblijf toch weer een aantal zaken mee waarvan we denken er niet buiten te kunnen. Misschien generaliseer ik teveel door het over we te hebben. Laat ik voor mijzelf spreken. Naast mijn tandenborstel en wat schoon ondergoed, op zich samen met de rust, het uitzicht ruim voldoende voor een stil genoegen heb ik ook ook mijn laptop en mobieltje mee genomen. Apparaten die de grote mensenwereld het bos binnen brengen. Als gezocht excuus zou ik natuurlijk kunnen aanvoeren dat ik de laptop nodig heb voor het zo goed als dagelijks schrijven van een stukje als dit. En als je die computer toch bij je hebt kun je net zo goed even je mail checken. Ik zei het al, goedkoop smoesje. Ooit was er een tijd dat er nog geen mobieltjes waren en hadden we aan die ene telefooncel op een pittoresk dorpspleintje in een ver vakantieland en een handvol muntjes voldoende om in noodgevallen contact met de achterban te leggen. Nu lijken we niet meer zonder telefoon te kunnen en klagen we over gebrekkig bereik.
Ons huisje in van zo goed als alle gemakken voorzien. Weliswaar niet met de snelheid die we gewend zijn, maar die lijkt zich aan de omgeving te hebben aangepast. Om de een of andere reden heeft de tv met van tijd tot tijd brokkelig beeld een voorkeur  voor TV-Drenthe. Drenthe, dat was ooit. Een vriendin die iets verderop in dit lievelingsbos op een mini-landgoed woont is handiger dan wij en regelt de tv opnieuw in. Zonder haperend geluid en mozaïekbeeld. Ongestoord vieren wij onze vakantie verder.