Borgia

Gade en ik hebben wat televisiekijken betreft veelal de zelfde smaak. Een Engelse detective, een Scandinavische who-done-it of een Deens politieke serie, het is allemaal zeer aan ons besteed. Een serie die ons nu weer zeer boeit is die over de Borgia’s . In fraaie beelden ontrolt zich de familiegeschiedenis van deze corrupte pausleverenaciers. Intrige op intrige, complot op complot en een moordje meer of minder, daar wordt niet op gekeken, En dat alles in fraaie beelden vastgelegd. Incest, omkoping, gearrangeerde huwelijken, oorlog, noem maar op, het komt allemaal aan de orde. Ik ga het verhaal hier niet navertellen, daarvoor is het na acht afleveringen ook veel te gecompliceerd. Maar Gade en ik gaan er steeds weer even goed voor zitten. De eerlijkheid gebied wel te zeggen dat we dat niet doen bij de uitzending zelf. Die is nog al laat. We nemen de Borgia’s op en zien op een tijdstip dat ons schikt hoe het Franse leger optrekt naar Napels, Lucca verwoest en verkracht en nu bijna voor de poorten van Rome staat. We zien hoe Rodrigo Borgia of wel paus Alexander VI overlegt met zijn zoon Cesare hoe Rome te verdedigen en hoe zijn dochter Lucrezia, die heel goed met haar broer kan opschieten, met een list de Franse koning zijn plannen doet wijzigen. De Borgia’s zijn dus eigenlijk een veredelde boevenbende, vaak gezien als de eerste maffiafamilie in Italië.
Als we zo genoeglijk zitten te kijken zegt Gade bijna uit het niets: “Eigenlijk ben ik best voor de Borgia’s.” Wat geschrokken voegt zij daar aan toe dat zij dan eigenlijk voor de corrupte machthebbers is. Maar ja, het is ook moeilijk kiezen tussen slecht en heel slecht, want de goeden blijken er in die tijd niet te bestaan. En als die er wel zijn, worden zij onmiddellijk tot de brandstapel veroordeeld of in het gevang of de Tiber gesmeten.
Het debat tussen de Nederlandse politieke Borgia’s later de avond laten wij voor wat het is. Dan kiezen wij voor het goede, de goede Adriaan van Dis.