Boottochtje

Het is haast te oubollig om waar te zijn. Maar we hebben ons ingescheept voor een tochtje op een rondvaartboot. Bejaard echtpaar op vakantie! De boot vertrekt vanuit Etel, een verder te vergeten plaatsje met heel veel eetgelegenheden en een straat, de Rue de Libération die vroeger voor de oorlog Grand Rue heette en nu een saai voetgangersgebied is met winkeltjes waar kunst of wat daar voor door gaat wordt verkocht. Althans dat wordt geprobeerd. Heel veel winkeltjes kondigen hun aanstaande sluiting aan met forse kortingen van wel 50% op artikelen de ik nog niet voor niets zou willen hebben.
We zijn net op tijd voor de excursie van half vier. We varen eerst richting zee. De gids vertelt in voor Gade en mij nauwelijks te verstaan Frans over de zandbank die vlak voor Etel ligt en geleid heeft tot het verval van Etel als belangrijke havenplaats, nu ver overvleugeld door Lorient. Als we een heel klein stukje de Atlantische Oceaan op zijn gevaren keren we weer om om de rivier een eindweegs landinwaarts te volgen. Het doel van ons tochtje. De gids maakt er een one-man-show van, maar de meeste grapjes gaan voor ons verloren. Niet aan mijn buurman op het bankje op het achterdek. Hij moet herhaaldelijk lachen en kijkt mij dan aan met een blik van ‘grappig-is-die-man-n’est-ce-pas’. Ik kijk maar een beetje bête terug, met iets dat lijkt op een glimlach, maar hem al gauw duidelijk maakt dat de pointe van de grappen mij volledig ontgaat. We worden gewezen op de vele oesterkwekerijen aan onze rechterzijde, waarbij tot verbijstering van de gids er zelfs een is die door een vrouw gerund wordt. Het lijkt of hij wil zeggen dat emancipatie goed is , maar dat het niet te gek moet worden. Na drie kwartier keren we om, de tocht zal immers anderhalf uur duren. We passeren weer de oesterkwekerijen die nu aan de linkerkant liggen en varen weer door dat woelige gebied in het water waar de stroming van de rivier en het tij van de zee elkaar treffen. Veruit het spectaculairste deel van de tocht. Precies om vijf uur meren we weer aan. Het was een mooie middag.
In het restaurant waar we eten, laat Gade haar tasje hangen. (Cliffhanger!)