Blauw

De vakantie ziet er vandaag weer uit zoals een vakantie er uit hoort te zien. In ieder geval in Italië. De lucht is hel blauw met her en der een wolk. Het lijkt er op dat het weer zich langzaam aan het herstellen is van een paar wat mindere dagen. Dagen die mooie plaatjes opleverden van oude gebouwen en piazza’s in een vleugje regen. Misschien valt er aan het eind van de dag nog een buitje, overgangen moeten ook niet te abrupt zijn, maar voorlopig ziet het er fantastisch uit.
Ik heb mij met mijn laptopje geïnstalleerd in de schaduw van de lommerrijke bomen. Het wordt dit keer weer eens een ochtendblog, nou ja, een laat in de morgenblog.
Ik zal mij de komende uren alleen moeten vermaken. Gade is met de auto op weg naar het begin van een wandeling en is een paar uur de heuvels in. Wandelen is aan mij niet meer besteed. Het lijf zorgt er met zijn kwalen en kwaaltjes voor dat wandelen niet meer leuk is. Ja, om naar te kijken, maar dat is pas over een paar weken, als de vierdaagse weer losbarst. Maar voor nu voel ik me helemaal senang, hier in dit Italiaanse land. Om mij heen kwetteren de vogeltjes, er zoemt een bij en hagedissen koesteren zich zoals het hele landschap, in de zon. Er is alleen maar het zacht ruisen van de wind in het gebladerte en voor de rest is er niets dan stilte, een stilte gekleurd door de geluiden van de natuur. Een verre duif roekoet ergens in het bos. Puttertjes maken tsjilpend een beetje ruzie in de boom boven mij. Straks als dit blog geschreven is, ga ik wat lezen. Ik twijfel welk boek ik zal pakken. Qua titel sluit het boekenweekgeschenk van dit jaar het beste aan. ‘De zomer hou je ook niet tegen’. Beter dan ‘Oorlog en terpentijn.’ Maar misschien ga ik alleen maar in een luie stoel liggen, de ogen licht geloken en door mijn oogharen zien hoe blauw de lucht is.