Bijwerking

De afgelopen week overkwam het mij op een dag twee keer. De eerste keer was in de plaatselijke boekwinkel, waar een verkoopster mij vroeg of het wel goed met mij ging. Ik zag zo bleek, vond zij. Tegelijk vertelde ze mij het verhaal van een mijnheer in haar winkel die niet goed geworden was, bleek zag en waarvoor zij de ambulance gebeld had.  Ondanks heftig tegenstribbelen van de man, want zijn vrouw zou maar ongerust worden. Ik vertelde haar dat ik mij niet anders voelde dan anders. Dat is een permanente staat van een beetje moe en gammel, maar alles went tenslotte. Nee, vertelde ik haar, ik voel me redelijk.
Toen ik even later thuis kwam, begroette ook al een van de schilders, die aan mijn huis een nieuw kleurtje geven, mij met de mededeling dat ik zo witjes zag. Zou er dan toch iets meer aan de hand met mij zijn dan de kwalen en kwaaltjes die ik heb en met 21 pillen per dag onder controle probeer te houden? Als een paar mensen zeggen dat je er beroerd uitziet, ga je je al gauw zo voelen. In dat soort gevallen gooi ik het altijd maar op de bijwerking van de pillen die ik slik. Dat is een geweldige reeks van ongerief die zeer vaak (1 op de 10 patiënten), vaak (1 op de 100), soms (1 op de 1.000), zelden (1 op de 10.000) of zeer zelden (minder dan 1 op de 10.000) kan voorkomen. Ik vind het knap hoe ze dat zo kunnen kwantificeren en ga er dan maar van uit dat een van die bijwerkingen mij ook wel eens zal treffen. Daar stel ik mij dan mee gerust. Het zal wel een bijwerking zijn.
Later op de dag bedenk ik mij dat er een bijwerking is die iedereen zal treffen. Een van de meest fatale bijwerkingen van leven is dat je dood gaat (1 op de 1). Ik vertel mijn bevinding aan Gade. Ze kijkt me vol genegenheid aan en zegt: “En een van de bijwerkingen van liefde is geluk.” Ik voel me een stuk beter.