Bij heldere hemel

Gade en ik gaan na onze vrijdagse watergymnastiek meestal koffie drinken . Nee, niet in het zwembad. Ook al zit de koffie begrepen in de toegangsprijs. Gade houdt niet zo van de koffie daar. Ze gaat liever naar het cafeetje bij ons in de buurt, waar haar de koffie beter smaakt. Dit keer nemen we er geen lekkers bij ook al zijn de gebakjes daar nauwelijks te versmaden. Maar na de suiker-escapades van eerder deze week is het beter om met het innemen van zoetwaren wat voorzichtiger te zijn.
Als de twee kopjes cappuccino geserveerd zijn komt hij binnen. Ik moet even goed kijken voor ik hem herken. Hij heeft zijn pet diep over zijn ogen getrokken. “Hé, wat leuk B, tijd niet gezien.” Ik ken B al jaren. Ooit in de jaren 70 van de vorige eeuw liep hij zelfs stage bij mij.  Ik geloof niet dat hij veel bij mij geleerd heeft, want hij is later een heel andere kant op gegaan en een handwerksman/kunstenaar van grote klasse geworden. En dan, zo maar bijna uit het niets vertelt hij dat net een maand geleden zijn vrouw is overleden. In een paar maanden tijd sloeg de ziekte onverbiddelijk toe. Tijd genoeg gekregen om goed afscheid te nemen. Hij durft nu te zeggen dat het nu goed met hem gaat, ondanks de rouw, het verdriet, de leegte. Ze hebben, vertelt hij, in alle rust, maar natuurlijk ook met alle pijn samen het onverbiddelijke einde kunnen beleven. Samen, hij, zijn vrouw, hun zoon
Het wordt even heel stil in mij. Het wordt even heel kil in mij. Een donderslag bij heldere hemel. T dood, dat kan toch helemaal niet, dat lijkt toch niet bij haar te passen. En dan komen de herinneringen aan die vakantie in Frankrijk toen ik hen, B, zijn vrouw en hun zoon toevallig tegen het lijf liep en we samen naar een plaatselijk wielerkoers keken.
Het gaat nu goed met hem, zegt hij. Ook al zijn er mensen, zegt hij,  die dat niet begrijpen en hun verdriet geen plaats kunnen geven. Natuurlijk, is het verdrietig, heel verdrietig, maar de herinneringen zijn goed en er is nog een toekomst.
“Koffie?”
“Nee, geen koffie, dank je wel. Ik wacht op een afspraak die zo wel zal komen.”