Bewegen

Het stond met grote letters in de krant: “Stilzitten is dodelijk”.  Maar laat dat nu een van de dingen zijn die ik ontzettend goed kan. Ik ben een meester in het stilzitten. En al ben ik een man, -die kunnen naar verluidt geen twee dingen tegelijk-,tijdens dat stilzitten kan ik meestal ook nog iets anders. Ik multitask dan als de beste. Kijk televisie, lees een boek of schrijf  een stukje. Veel beweging levert dat niet op. Ogen die een reportage of documentaire volgen, een hand die een bladzijde omslaat of twee vingers die zich bedaagd over het toetsenbord bewegen. Dat is dan ongeveer de beweging die ik uitvoer, terwijl ik voor de rest heel mooi stilzit. Soms doe ik het tijdens het stilzitten helemaal niets. Dan concentreer ik mij op het stilzitten. Ik verveel me dan, en ook dat kan ik heel goed. Ik kan me uitstekend vervelen. Het is niet mijn favoriete bezigheid, maar ben er zeker ook niet afkerig van.
En nu word ik er op gewezen dat stilzitten de dood in sneltreinvaart dichterbij brengt. Het is minstens zo schadelijk als roken. Nu heb ik dat nooit gedaan. Daar hoef ik dus niet mee te stoppen. Je kunt niet stoppen met iets waar je nooit mee begonnen bent. Maar nu word ik er van alle kanten op gewezen dat ik moet stoppen met stilzitten. Het stond niet alleen in de krant, maar tijdens recente ziekenhuisbezoeken werd ik er op gewezen door de revalidatieverpleegkundige, mijn cardioloog en gisteravond nog eens door een bevriende fysiotherapeute tijdens een plezierige maaltijd. Maar ophouden met stilzitten is beginnen met bewegen. Iedereen maant mij meer te gaan bewegen. Mijn conditie weer op te bouwen en het hart te wennen aan meer prestatie. Binnenkort heb ik het intakegesprek met de revalidatietrainers. En dan zes weken lang twee keer per week trainen, naast mijn wekelijks fitnessuurtje elders. Van iedereen hoor ik dat ik me dan nog beter zal voelen. Ben benieuwd. Zo dadelijk combineer ik bewegen en stilzitten als ik met de auto op weg ga naar België. Maar dat bewegen zal wel niet bedoeld worden.