Betsy

Voordat je doorhebt dat je in Beuningen bent, ben je er al weer doorheen. Tenminste het oude Beuningen dat als een niet al te lang lint langs de Van Heemstrabaan ligt. Dat ten zuiden daarvan een heel nieuw Beuningen is gegroeid merk je niet. Mis je ook niet, want dat stuk lijkt op elke nieuwbouwwijk, waar dan ook in Nederland.
Gade en ik zijn op weg naar Beuningen om een tegoedbon van “De Croonprins” te verzilveren. Bijna een jaar geleden hield ik voor de businessclub van N.E.C. een inleiding over het Nimweegs dialect en als dank kreeg ik naast de gebruikelijke bos bloemen en fles wijn (toch altijd een gepast cadeau voor iemand die geen alcohol drinkt) een niet-onaardige tegoedbon. Zo’n bon staat dat een hele tijd in het standaardje waar bij ons boekenbonnen, filmbonnen en entreekaartjes voor komende voorstellingen staan te wachten. Nu was het tijd geworden om de restaurantbon in te gaan wisselen. Maar we reden het pand dus faliekant voorbij. Slecht aangegeven en verstopt achter een slechts van een zijde toegankelijke parallelweg van de Van Heemstrabaan. Op de tekentafel van de stedenbouwkundige had dat er waarschijnlijk prachtig uitgezien, maar in de praktijk raas je dit stukje voorbij, zelfs als je je aan de maximum snelheid houdt. Toen we het bordje EWIJK zagen, wisten we dat we te ver waren. Maar op de weg terug vonden we het juiste afslagje.
Het restaurant is gevestigd in een statig oud herenhuis. We hadden gereserveerd, maar dat was deze avond niet echt nodig geweest. Er zaten twee gasten, later kwamen er nog twee bij, die al weer vlug weg waren, omdat mans telefoon ging. Iemand meldde klaarblijkelijk een storing van het een of ander. Want de man zei:”Brandt het zelfde rode lampje als gisteravond?” En toen tegen zijn vrouw: “Kom, we moeten direct gaan.” Zelden een zuurderkijkende vrouw gezien. Later kwam er nog een gezelschap van 6 personen.
Het eten was werkelijk voortreffelijk. Het gezelschap genoeglijk. Bij het weggaan zag ik dat het herenhuis nog een naam had. Villa Betsy. Geen naam voor zo’n pand. Jacoba, Wilhelmina of Nicona had mij meer passend geleken.