Betovering

Men neme 21 liederen van Schumann en Schubert, een componist die daar, zouden we nu zeggen, een mash-up van maakt, laat dat uitvoeren door een puik orkest met de componist aan de vleugel en voegt daar een ontroerende soliste aan toe en niets , maar dan ook helemaal niets staat een theatraal-muzikale beleving in de weg.
Ik was gisteravond bij “Im wunderschönen Monat Mai” van Reinbert de Leeuw samen met de Asko/Schönberg-ensemble en een betoverende Loes Haverkort als soliste. Veel te weinig mensen eigenlijk in de zaal voor zo iets prachtigs. Nee, ik ga geen recensie geven, maar krijg je de kans om deze cyclus te beluisteren, neem die kans waar en laat je net als ik meevoeren naar ongekende uitvoeringen van zo vertrouwde liederen. Ik ben er werkelijk vol van.
Na het concert, dat wondere uur, drinken we nog wat in het restaurant van de concertzaal. We hebben alle vijf genoten. Kan ook haast niet anders. Ik hou van de romantische liederen, geniet van Reinbert de Leeuw en zijn ensemble en wordt meer dan aangenaam verrast door de stem en voordrachtskunst van Loes Haverkort. De uitvoerenden krijgen een langdurige staande ovatie. Terecht. Een ovatie die een einde maakt aan de betovering die zo veel moois veroorzaakt. Dat ene uur bestaat de wereld niet meer. Is er alleen schoonheid en ontroering.
Reinbert de Leeuw en Loes Haverkort komen het restaurant binnen.Omringd door bewonderaars en bekenden. Wij breken op, maar ik kan het niet nalaten op haar af te stappen en te bedanken voor een wonderbare avond. “Fijn, dat u genoten hebt. Dank u wel.”  “U bedankt.”
Een week eerder had ik haar met het ensemble bij Podium Witteman gezien. Vijf te korte minuten. Nu een vol uur lang. Ein wunderschöner Abend in Monat Dezember.