Betovering

Tot op welke leeftijd kun je nog betoverd worden? Je laten meeslepen in een verhaal, zo dat je er zelf deel van lijkt uit te maken, mee kunt voelen met wat er verteld wordt en niet alleen in het hoofd maar meer nog in hart en ziel geraakt wordt.
Het is een regenachtige avond in Meppel. De vrouw van mijn bloggende neef bestiert er de plaatselijke schouwburg. Zij heeft een bijzondere voorstelling geboekt en Gade en ik een hotelletje in Meppel. Een hotel dat zelf het decor lijkt te zijn van de jaren 70, misschien zelfs nog eerder. Maar de bedden zijn goed, de lakens schoon, de douche warm en het ontbijt zoals het hoort te zijn. Maar dan is het al de volgende ochtend. Zo ver zijn we nog niet.
Neef en vrouw halen ons op. We eten oesters, eendenborst en kalfslever. Genieten van elkaars gezelschap. Het is goed familie te hebben. Heel goed.
De voorstelling is niet in de intieme theaterzaal. Circus Ronaldo heeft zijn tenten letterlijk opgeslagen op een veldje achter het theater. In een druilerige stoet trekken we naar de circustent. Een heuse circustent met houten bankjes en zaagsel op de vloer. Een aantal kruisen omkranst de piste. Een kerkhof, met daarin de graven van gestorven artiesten, de sterke man, de koordanseres, de trapezewerker, de muzikant die vanuit zijn graf zijn circusmelodieën schettert, de jongleur, de koordanseres, de dierentemmer. Dode artiesten die door de grafbewaker weer tot leven gewekt lijken te worden. Hij verbeeldt wat zij kunnen, hoe zij zich tot elkaar verhouden en hij geeft als een nieuwe schepper hen weer een lichaam. In zijn eentje is hij de koorddanser,de jongleur en al die andere personen. Vanaf de bodem van het graf tot in de nok van de tent.
Danny Ronaldo neemt ons aan de hand en stelt ons voor aan al zijn dode collega’s. De voorstelling heet ‘Fidelis Fortibus’. Trouw zijn de dapperen. Hij is de laatste van geslacht en waakt over de doden, meer nog over hun erfenis, het circus.
De regen  roffelt met de muziek mee op het tentdoek. Binnen word ik betoverd, een betovering die zich maar moeilijk laat verbreken. “No è comico”, probeert de artiest ons in zijn brabbeltaaltje duidelijk te maken. No è comico, maar het is ontroerend leuk.