Bericht

Een mens krijgt in zijn leven heel wat berichten te verstouwen. Goede berichten, slechte berichten en verder allerlei berichten waar je heel veel verschillende bijvoeglijke naamwoorden kunt voor zetten. Leuk, plezierig, droevig, onthutsend, vermakelijk, schokkend, blij makend, triest, vrolijk enzovoort, enzovoort. Vul maar in. Een bericht kan alle kanten op. De meeste berichten sla je niet of nauwelijks op. Ze gaan het ene oor in en het andere uit, beklijven misschien een momentje, maar zijn vaak ook weer verdwenen kort nadat je het bericht gezien, gelezen of gehoord hebt. Je hoeft ze niet eens te wissen, want ze hebben geen indruk gemaakt of achtergelaten. Dat is maar goed ook, want stel dat ik alles wat mij bericht wordt zou onthouden, mijn hoofd zou zo vol raken dat ik geen mogelijkheid meer zou hebben om nog na te denken. De berichtenberg zou mijn denken, en erger nog, mijn voelen en beleven, en wie weet, zelfs mijn geloven en hopen in de weg staan. Daar zou geen ruimte meer voor zijn.
Uit die massa berichten die mij van dag tot dag, van uur tot uur, van minuut tot minuut bereiken maak ik een soort natuurlijke selectie. Veel verdwijnt als spam ergens ver weg in het onderbewuste en kan plotseling weer door wat dan ook uit die diepste krochten naar boven komen, manifest worden. Maar er zijn ook berichten die je zo raken dat ze je hele bestaan lijken te overschaduwen. Berichten die zich als een sluier over al je denken en doen vlijen. Dat zijn altijd in HOOFDLETTERS geschreven berichten, goed en slecht. Als er zo’n bericht zich aandient lijkt er geen plaats meer te zijn voor nuance, relativering. Het bericht, goed of slecht, overdondert alles wat je doet Er lijkt geen plaats te zijn voor iets anders. Maar het leven gaat ook verder en verder. Je geeft zo’n BERICHT de plaats die het verdient. Meestal wordt na verloop van tijd het BERICHT een bericht en wie weet ooit weer een bericht, basis van een herinnering.