Bep

Er zijn van die weken die van van recepties aan elkaar lijken te hangen. Zelfs nu we de nieuwjaarsrecepties voorbij zijn. Deze week waren er maar liefst drie. Een burgemeester nam afscheid, iemand kreeg een lintje en gisteren nam een gastvrouw bij Nijmeegse huwelijken afscheid. In mijn stad is het goed gebruik dat bij een huwelijk er een gastvrouw is die het bruidspaar en de gasten ontvangt en tijdens de ceremonie begeleidt. Bep had dat 17 jaar gedaan en nam nu wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd afscheid. Die omschrijving ervoer zij als een eufemisme voor “weg wezen”. Bep had graag door blijven werken en de Nijmeegse buitengewoon ambtenaren van de burgerlijke stand, waarvan ik er een ben, zouden dat ook wel gewild hebben. Bep was een rots in de branding. Als Bep je gastvrouw was, wist je dat de akte goed gecontroleerd was, de puntjes op de i stonden. De gastvrouw leest tijdens de ceremonie ook de akte voor. Bep liet die voor de zekerheid altijd volgen door het zinnetje: “Kloppen alle gegevens?” In al die 17 jaar heb ik nooit meegemaakt dat dat niet het geval was. Bij een huwelijksceremonie ging Bep het bruidspaar vooraf de trap op naar de trouwzaal. Bovenaan die trap wacht ik het gezelschap op. Aan Beps gezichtsuitdrukking was al te zien wat zij van het bruidspaar vond. Een grote glimlach kon uitgelegd worden als een blijk van instemming, een licht opgetrokken wenkbrauw betekende enige scepsis ten opzichte van de toekomst van het paar en een frons hield eigenlijk alleen maar pure afkeuring in, zo van “mensen waar begin je toch aan”. Bep was een levende getuigenis van de uitspraak van Honoré de Balzac: “Pas op voor de eerste indruk, het is meestal de juiste.” Uiteraard speelde haar mimiek zich buiten het gezichtsbereik van het paar af, maar hoe zij er ook over dacht, haar aankondiging bij het betreden van de trouwzaal met een schallend “Het Bruidspaar” klonk bij elk paar even enthousiast. Bep was een professional, die ik graag aankondigde als “mijn charmante assistente”. Met drie collega’s hebben wij haar, in toga, uitgezongen. Haar afscheidsreceptie was druk bezocht. De babsen zijn niet de enige die haar zullen missen.