Beer

Ik had u nog niet voorgesteld aan Beer. Nu had dat ook niet echt gehoeven, want Beer vervult maar een klein rolletje in mijn leven, een heel klein rolletje omgekeerd evenredig aan de omvang van Beer. Beer is kolossaal. Beer is een hond, een heel grote hond. Beer is een labradoedel en logeert nu een tijdje bij de overbuurvrouwen omdat zijn baasje even wat meer tijd voor haar zelf moet hebben. Mijn overbuurvrouwen wilden eigenlijk altijd al een hond hebben, maar aan aanschaf kleefden wat allergische bezwaren. Maar een labradoedel lijkt die overwonnen te hebben. Iemand die allergisch is voor honden zal weinig last hebben van een labradoedel. En nu Beer voor een paar maanden bij de overbuurvrouwen  logeert is dat een mooie gelegenheid om te zien of dat gaat lukken. Ik ben benieuwd hoe het Beer bevalt op een bovenhuis en of hij genoeg heeft aan een paar dagelijkse rondjes om het huis of een uitstapje naar het bos.
Waarom ik Beer, zelden hoorde ik een juistere naam voor een hond, bij u introduceer is omdat onlangs gebeurde waar ik al bang voor was. Of wij een avondje op Beer konden passen.
De buurvrouwen hadden al veel eerder eens het plan geopperd om samen met ons een hond te nemen en gevieren zorg te dragen voor het beestje. Ik zag dat helemaal niet zitten. Ik voelde geen enkele behoefte om van tijd tot tijd een wandelingetje met de trouwe viervoeter te maken, hoe goed een beetje lopen ook voor mij zou zijn. Bovendien zou de hond volgens mij horendol worden van het geregeld verhuizen van het ene naar het ander huis en steeds weer moeten wennen aan een nieuwe leid(st)er van de roedel. Een soort kynologisch co-ouderschap leek mij voor geen van de partijen aantrekkelijk. En ook Harrie, onze kat zou naar ik denk zo haar bezwaren hebben.
Maar de buurvrouwen zijn niet altijd thuis en Beer alleen achterlaten doe je zo’n zachtaardig bakbeest van een hond niet. De buurvrouwen gingen naar de Schouwburg. Of Beer een avondje bij ons mocht komen. Dat mocht, maar je haalt wel heel wat hond in huis. Beer gedroeg zich voorbeeldig. Vleide zich soms tegen ons aan. Dan kun je geen kant meer op, maar lag het grootste deel van de avond toch fiks snurkend op zijn dekentje te slapen.
En hoe het met Harrie en Beer ging? In de gang kamen ze elkaar per ongeluk tegen. Harrie blies zich met dikke staart en al op tot 2x Harrie en Beer week vol ontzag achterwaarts naar zijn dekentje. Allebei lieten ze het wijselijk niet tot een confrontatie komen. Of ze tijd krijgen aan elkaar te wennen? Wie weet.