Het gebeurt mij maar heel af en toe. Dat een beeld zo indringend is dat het mij niet meer wil loslaten en ik het niet meer kan loslaten. Het beeld wordt dan meer dan een herinnering. Die kun je naar believen oproepen en dan weer loslaten. Maar het beeld dat zich nu in mij vastgezet heeft is van een ander kaliber. Ik weet dat het weer zal vervagen, misschien een herinnering worden, maar nu zit het nog stevig vast in mij. En waarom? Misschien vanwege de absurditeit, misschien vanwege het magisch realistisch karakter. Het zou zo een boekomslag kunnen worden van een boek van Hubert Lampo. Ik zal straks het beeld schetsen. Nu eerst de context.
Ik ging een dag uit golfen. Ooit speelde ik in een team mee met een pretcompetitie. Daar zijn we mee gestopt, maar het team bleef min of meer in tact. Met enige regelmaat wordt er een afspraak gemaakt om samen te spelen. Gezamenlijk werd een wintertraining gedaan van een aantal tweewekelijkse bijeenkomsten. Zo’n clubje dus. Maar dat alles heeft niets van doen met het beeld dat in mijĀ zit. We speelden gisteren op een baan in het zuiden van het land. Om daar te komen moet je als je van de snelweg af bent door een surrealistisch industriegebied, volgestouwd met gebouwen van dienstverleners waar architecten zonder op elkaar te letten zich op hebben uitgeleefd. Een snelle weg schiet door het gebied. De snelheid wordt ingeperkt door drempels en flitscamera’s. Heel veel camera’s.
Op de terugweg, na een plezierig dagje, rijden we vanaf de golfbaan weer door dat vreemde gebied, het decor voor een Tati-film. En dan gebeurt het en geloof ik niet wat ik zie. In een flits. Naast de weg staat een mager jongetje op het fietspad. Hoe oud? 7 jaar, 10 jaar? Zo iets. Hij is slechts gekleed in een bermuda met legerprint. Er is verder niemand en als dat wel zo was, heb ik die uit het beeld gefilterd. Geen huis in de buurt, alleen moderne kantoren. Een halfnaakt jongetje op een rozebruin fietspad in het licht van een ondergaande zon. Ik hoef mijn ogen niet eens dicht te doen om het weer te zien.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
He Jan,
Was je het niet zelf in je droom?
Mooi geschreven Jan, dit doet mij onmiddelijk denken aan de surealistische schilderijen van Dali.
Heeft in een periode zijn kunstwerken gesigneerd rechtsonder een Klein jongetje in een matrozenpakje met een zweepje in zijn hand.
Tot de dag van vandaag houd dit beeld mij soms bezig.
Groetjes
Peter