Vandaag gaan wij ter bedevaart. Een hele week lang. Het is geen echte bedevaart. Eigenlijk is het gewoon een weekje vakantie, maar het voelt toch als een bedevaart, maar dan zonder heilig of geheiligd doel. Voor ons geen Santiago de Compostella, geen Lourdes, zelfs geen Banneux of Kevelaar. Maar het is wel de afsluiting van iets groots. De afgelopen winter bekeken Gade en ik meer dan 60 uur film. De complete serie “Heimat”van Edgar Reitz. In die 60 uur verhaalt hij de Duitse geschiedenis van 1914 tot begin 2000. Hij doet dat aan de hand van een familiegeschiedenis. Een familie die geworteld is op de Hunsrück. Voor een deel uitzwermt naar München, -daar waren Gade en ik al-, en tenslotte weer terugkeert naar de Heimat. Het waren wondermooie uren die wij aan de hand van Reitz door de Duitse geschiedenis wandelen. En de Hunsrück, daar gaan we nu naar toe. Op zoek naar de plaatsen die als locatie voor de film dienden. Schabbach, het plaatsje waar de familie woonde, zullen we niet vinden. Het bestaat niet, maar is samengesteld uit een aantal dorpjes op de Hunsrück. Wij zullen verblijven in een vakantiehuisje, van alle gemakken voorzien. Zeer onduits heet het Blue Cottage. Het zal onze uitvalsbasis worden, onze schuilplaats. En die zullen we nodig hebben. Reitz liet het is zijn serie veel regenen, heel veel regenen. En dat zijn ook de voorspellingen voor de komende dagen. Er wordt zelfs even sneeuw verwacht. Heb ik net vorige week mijn winterbanden laten vervangen.
Dinsdag kijken we natuurlijk ook even naar de troonswisseling. Op de Duitse tv heet die gebeurtenis “Een prins wordt koning”. Een programma dat de hele dag duurt.
Naast het bedevaartkarakter zal er ook veel gelezen worden, zal de Kaffee mit Kuchen niet onaangeroerd blijven en zal er van tijd tot tijd een blog geschreven worden. Misschien moeten we het dagelijkse karakter wel even vergeten. Het huisje heeft wel een open haard, maar geen Internetverbinding. Past goed bij de Heimatserie die mooi poëtisch gefilmd is en waar wij ons even in zullen bewegen.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Ik wens jullie heerlijke dagen daar Jan en Conny!
beste jan en lieve conny,rij nu maar heel voorzichtig met de zomerbandjes,en geniet met volle teugen.
Vergeten jullie niet die Zwielingbaumen te bezoeken ter nagedachtenis van de cafébaas en zijn vrouw. Hermanchen ging daar een dutje doen aan het eind van de eerste serie voordat hij naar de begrafenis van zijn moeder ging.
Heel veel plezier. Hebben jullie er aan gedacht om het fotomodel mee te nemen?
Mede namens Maria ook. Joost