Bazooka

Vooropgesteld, ik ben een liefhebber, geen kenner. En dat betekent dat ik zonder enige vooringenomenheid kan genieten van een concert in de serie kamermuziek die de Nijmeegse Stichting voor Kamermuziek jaarlijks organiseert. Gisteravond was het weer zover. Een optreden van het Prazák Quartet samen met de fagottist Bram van Sambeek. Ik had nog nooit van hen gehoord, maar dat zegt meer over mij, dan over hen. Zij speelden voor de pauze werken van de mij eveneens onbekende componisten Martinu, Reicha en Du Puy en na de pauze het wonderschone strijkkwartet Der Tod und das Mädchen van Schubert. Dat en die kende ik gelukkig wel. De concerten van de stichting zijn niet alleen horen en luisteren, maar ook zien en gezien worden. Iedereen is er. En als kamermuziek tot de hobby’s van de linkse kerk behoort is er een overeenkomst met de gewone kerk: de populatie is sterk vergrijsd, al zou de gewone kerk wel willen dat het er net zo vol was als hier. 1200 mensen.
Ik ben gen kenner dus, maar kan wel genieten. Zeker de fagotconcerten waren bijzonder. Het instrument werd als een soort bazooka op het publiek gericht. En klonk als een veredelde midwinterhoorn. Het is zo’n instrument met een klank waarbij ik, zelfs als er geen programmamuziek  wordt gespeeld, onmiddellijk een verhaal  hoor. Een verhaal van diepe wouden en donkere luchten. Een sonore klank als van een groot en ingehouden beest. Als een bazooka geluid zou kunnen maken, zou hij ook klinken als een fagot.
Na de pauze dus Der Tod und das Mädchen. De cellist slaat zo met zijn strijkstok dat het lijkt of hij een leeuw aan het temmen is, totdat ik mij realiseer dat hij niet de dompteur is maar de Dood en dat zijn strijkstok de zeis is waar hij uiteindelijk iedereen mee zal neer maaien. Als je maar oplet is er tijdens een concert ook heel wat te zien. Het laatste deel van dit strijkkwartet is een vrolijk muziekje (al is het mogelijk niet gepast dit Presto zo te noemen). Je hoort het meisje huppelend de dood tegemoet treden en je hoeft je ogen maar even dicht te doen om het ook te zien. Muziek is niet alleen voor de oren.