Barricade

Vaderdag. De telefoon gaat. Dochterlief die mij feliciteert ter gelegenheid van Vaderdag. Ik val stil van verbazing. Na haar  kleuterschooltijd, -waarin ik op die dag verrast werd met de fraaist denkbare plakseltjes waarop in hanenpoten geschreven stond “Voor mijn liefste papa”, alsof zij een keur aan papa’s had, waarvan ik dan toevalligerwijs de liefste was,- heeft zij nooit meer iets aan Vaderdag gedaan. Was ook niet nodig. Ik hechtte niet aan die dag. Er bestaat toch ook geen dochterdag, waarop ik de genegenheid jegens mijn dochter zou kunnen laten blijken. Maar nu, na tientallen jaren, die telefonische felicitatie. Er moest meer aan de hand zijn. En ja hoor. Dochterlief vroeg of ze dinsdagavond kon komen logeren. Had in de buurt een cursus. En een maaltijd zou ook zeer welkom zijn. Dat laatste was Dochterlief uiteraard.
Als ze er nog maar net is maak ik een kapitale fout. Ik zeg dat ik het leuk vind dat ze op visite is. Zij riposteert dat zij niet op visite is: “Ik ben je dochter en dochters komen niet op visite, die zijn er gewoon!” Touché.
Na de maaltijd worden vanuit een verre kast wat spelletjes gevist. Triviant en Barricade. We beginnen met Triviant. Het spel is in 20 jaar niet uit de kast gekomen, dat is aan de verouderde vragen te merken. Halverwege, als ik dreig te winnen, wenst Dochterlief over te gaan op de vragen voor <14-jarigen. En zo verlies ik toch nog. De geleerde dochter verslaat mij door vragen als wat zijn de kleuren van de Nederlandse vlag vlekkeloos te beantwoorden. Ik herinner mij de namen van radiopresentatoren uit het eind van de vorige eeuw niet meer en verlies met maar een triviantje verschil. 1-0 voor de dochter.
Dan nog een potje Barricade. Hoe ging dat ook al weer. De regels worden op de tablet nog even opgezocht. Ik word volledig vastgezet. Ik kan geen kant op. Dochterlief wint. 2-0.
Hoe lang is het geleden dat we zo samen spelletjes speelden? Vader en dochter aan de keukentafel. Een te koesteren beeld. Samen zien we nog hoe Brazilië en Mexico gelijkspelen. Ik heb met 2-0 verloren, maar een genoeglijke avond gewonnen. Met Dochterlief die niet op visite was, maar er gewoon even was.