Bal

Boekenbal, lezersfeest, ach als het beestje maar een naam heeft. Officieel heet deze avond het ‘Nijmeegs Boekenfeest’. Boekenbal mag niet, dat is een gedeponeerd merk heb ik wel eens gehoord. Gisteravond was ik op dat feestje. Iedereen was er, nou ja bijna iedereen. Het wemelde van de vrienden en bekenden. “Hé, hallo, hoe gaat het.” De grote zaal schuifelt vol. En omdat het om schrijven, schrijvers en dichters gaat opent de stadsdichter met maar een gedicht het feest. Niet meer. Beleefd applaus. De zaal zit vooral te wachten op het optreden van Sven Ratzke, die als een verloren zoon weer in zijn vaderstad wordt binnengehaald. Zijn welkomstapplaus overtreft het bedankapplaus van de stadsdichter vele malen. Ratzke pakt de zaal in. “Ik zou eigenlijk een een boek moeten schrijven” is een van zijn verzuchtingen. Ik blijf het een beetje raar vinden dat het grootste applaus en de meeste bijval op het boekenfeest is weggelegd voor iemand die geen schrijver is. Ratzke is het toppunt van de avond, maar het gesprek tussen Koch, Palmen en Robben mocht er ook zijn. Spetterde van tijd tot tijd ook, zeker als Koch en Palmen de regie volledig overnamen. Schaamte was het sleutelwoord. Dat overkwam hen van tijd tot tijd bij het schrijven. Althans , zo begreep ik het, maar het was inmiddels al laat in de  avond, voor mij al het begin van de nacht.
Gade en ik zijn ook ergens weggelopen. Twee mijnheren hadden een ‘Groots Internationaal Literair Variété Spektakel’ verzonnen waarbij zij het format en zichzelf belangrijker leken te vinden dan de schrijver die hun gast was. Annelies Verbeke, schrijfster van het gelauwerde boek ‘Dertig Dagen’ werd uitgenodigd voor een dom spelletje ganzenbord dat leidde tot een aantal slecht voorbereide vragen. Plaatsvervangende schaamte maakte zich van ons meester. Wij slopen de zaal uit. Later sprak ik Annelies Verbeke er op aan. Nee, zij had dat niet zo ervaren, dat was nu eenmaal het format. Een mild mens, vond ik. Te mild.
Tegen middernacht verlieten wij het bal voor een korte nacht. Over een paar uur zou de zomertijd ingaan, een uur minder slaap.