Ter voorbereiding op hun huwelijksviering had ik een gesprek met een aanstaand bruidspaar. Ik vraag dan ook altijd naar hun beroep, want alles is goed genoeg om een trouwtoespraak mee op te leuken en als geen ander weet ik hoe een persoonlijk cachet gewaardeerd wordt. Zij werkt in een sigarenwinkel. Ik heb ooit een collega van haar getrouwd en daarom was de keuze op mij gevallen. Betekent wel dat ik de standaardteksten moet aanpassen, want de aanstaande bruid had de videoband van het huwelijk van de collega te leen gekregen, met daarop ook mijn toespraak. Werk aan de winkel dus.
De bruidegom is bakker. En bij die mededeling gaat mijn hart sneller kloppen. Mijn vader was bakkersknecht en op de een of andere manier roept het woord bakker warme gevoelens bij me op. Het is of ik de hitte van de ovens in de bakkerij dan weer voel. Als klein manneke kwam ik af en toe in de bakkerij waar mijn vader werkte. Ik schets dat beeld tijdens ons gesprek. Een steile trap naar beneden, grote ovens, een imposante deegmengkuip, een kelder vol zakken meel en de geur van vers brood, van heel veel vers brood. Ik vertel over de littekens van hete broodvormen op de onderarm van mijn vader en op de grote schieter waar hij heel behendig de broden uit de oven haalde en dan vliegensvlug met vuurvaste handen uit de vormen kieperde. En ik herinner mij dat vader elke ochtend midden in de nacht begon te werken en op zaterdagochtend zelfs precies om middernacht. Ik ging dan om 7 uur ’s avonds met hem naar bed en mocht bij hem in het grote bed slapen. Ook mijn bruidegom-bakker begint elke dag om 04.00 uur met werken. Maar dan houdt de vergelijking bijna helemaal op. Hij krijgt het deeg kant en klaar in broodgrote porties aangeleverd en is het bakken alleen een kwestie van afbakken. NiksĀ geen deeg mengen en dan die grote massa, die mijn vader met twee sterke armen uit de mengteil haalde, in stukken van 800 gram verdelen. Op het oog en precies op gewicht. Dat handwerk is mijn bakker onbekend. Hij noemt zich zelf meer een ovenist. Maar wat blijft is de geur van vers brood, van heel veel vers brood.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links