Badminton

De overbuurvrouwen waren weg. Vakantie. Ruim tweeënhalve week. Nu zijn ze terug. Hun auto staat met open achterklep in de straat. Hun voortuin ligt vol met kampeerspullen. Ze zijn aan het uitladen. Ik ga hen verwelkomen. Ze hebben het prima gehad. De eerste verhalen worden verteld. Hoe koud het was in de Vercors, nog geen zeven graden. Hoe mooi het was in de Provence en hoe plezierig de chambre d’hôtes in de Bourgogne.
Een van de buurvrouwen daagt me uit: “En wat leuk dat we nu dadelijk bij jullie kunnen mee-eten!” Ik heb net inkopen voor twee gedaan, niet voor vier. “Maar we nemen onze eigen boterhammen met kaas wel mee. Het is vooral voor de gezelligheid.” De buurvrouw ontdekt tussen de kampeerspullen een badmintonsetje en vindt dat we maar even wat moeten slaan. Heeft ze de hele vakantie niet gedaan en bewegen is goed voor mij. Revalidatie. Ik voel hoe ik net weer een uur gesport heb en met mijn stramme lijf slaan we een kwartiertje. Ik moet gaan koken. Gade is onderweg naar huis. Ik bel haar en vertel dat de buurvrouwen weer thuis zijn en wilden komen eten. In de pan brutselen al mijn twee lamssaucijsjes. Gade raadt aan die te braden en te bewaren voor morgen. Op weg naar huis zal zij bij de Albert Heijn nog wel wat vlees en sla kopen voor vier personen en ik krijg de opdracht de overburen te vertellen dat ze van harte welkom zijn. Die reageren enthousiast.
Gade bakt de biefstukken en maakt de sla met verse vijgen aan. Ik ga frites halen en waarschuw de overburen dat het eten klaarstaat. Een van hen vraagt zich af of ze niet te veel aangedrongen heeft op deze gezamenlijke maaltijd. Voor dat soort overwegingen is het nu te laat. De frites staat koud te worden.
Uit Frankrijk hebben ze voor Gade en mij een flesje heel mooie vinaigrette meegebracht. En ook nog een doosje ‘nougats & calissons’ uit Montélimar.  Met dat laatste bij de koffie sluiten we de maaltijd af. De overbuurvrouwen zijn weer terug.