Er staat een appelboom in mijn straat. Drie tuinen verderop. Ik weet niet hoe lang die appelboom er al staat. Ik neem niet aan dat hier in vroeger tijden een bongerd is geweest. Dat er daarvan een boom gespaard is gebleven en dat daar omheen de huizen zijn gebouwd. Ooit zal er een lang vergeten buurman geweest zijn die bij zich zelf heeft gedacht: “Kom, laat ik eens een appelboom in mijn voortuin planten!” Of misschien heeft zijn lief wel tegen hem gezegd: “Man, plant eens een appelboom in de voortuin. Dan hebben we altijd een appeltje voor de dorst.” Natuurlijk kan het ook nog zo zijn dat iemand ooit een appeltje op die plaats at, het kroosje weggooide en ziet een appelboom ontsproot.
De appelboom draagt nu volop vrucht. Groene appeltjes. De boom heeft het beter gedaan dan de druivenstruik in onze achtertuin. Die leverde dit jaar slechts verschrompelde druiven op. Alleen de merels hebben er van genoten.
De buurvrouw van verderop is aan het oogsten. Dat bestaat vooral uit het rapen van de vruchten. De appels die gebutst of aangevreten zijn gaan onmiddellijk de kliko in. Gade wordt gevraagd of zij ook wat appels wil. Een fikse schaal met vruchten is haar deel. Buurvrouw zegt dat de appelsoort de Zoete van der Schoot heet. Of misschien wel een andere achternaam. Ik herinner mij deze, een herinnering die bevestigd wordt door Internet. Prachtige naam: Zoete van der Schoot. Welk een associaties roept zo’n naam niet op. Sensueel en religieus.
De appeltjes zien er tamelijk hard uit, maar ze bijten gemakkelijk weg. Sappig en zoet. In hoeveel stadsstraten in Nederland zou een appelboom staan? Ik was er altijd al van overtuigd in een van de aardigste straatjes van ons land te wonen. En na al die jaren eet ik nu voor het eerst van de appelboom. Men is nooit te oud om iets nieuws te doen. Misschien is die ene appelboom ook wel het bewijs dat ons straatje een paradijsje is. Ik heb nu van de boom gegeten. Aan de door Gade gepresenteerde verleiding toegegeven. “Ik kan alles weerstaan, behalve verleidingen”, zei Oscar Wilde mij al voor. De Zoete van der Schoot smaakt zoals zijn naam belooft.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links