Apollonia

Een deel van gebit is door de tandarts opgegeven. Niet meer te redden. Als ik bij haar ben voor de halfjaarlijkse schoonmaakbeurt door haar mondhygiëniste raadt zij die aan bij het schoonmaken het aangetaste gedeelte maar heel voorzichtig te behandelen, liever nog over te slaan. Een te krachtige krab- en krasbeurt zou wel eens de doodsteek voor dat segment van mijn gebit kunnen betekenen. Ik leg het zo uit dat het zich daar opgehoopte tandsteen nog enige ondersteuning geeft aan het krakkemikkige bouwsel en daarom daar bewaard moet blijven.
Een paar maanden geleden bezorgde dat deel mij nog al wat last. Het leek dat de opstandige tanden getrokken  zou moeten worden. Maar als bij toverslag verdween de pijn op de dag dat ik met de tandarts daar een afspraak voor had. Een wonder? Misschien het resultaat van de schietgebedjes die mijn vader meer dan 60 jaar geleden altijd uitsprak als hij mij naar bed bracht. Een daarvan was gericht tot de Heilige Apollonia, die ooit gemarteld was door al haar tanden (zonder verdoving!) te trekken en haar kaakbeen te verbrijzelen. Haar aanroepen zou helpen tegen kiespijn. En mijn vader geloofde daar oprecht in. Ik geloof niet dat hij ooit een tandarts bezocht heeft. Was ook wel aan zijn gebit te zien, maar de H. Apollonia sleepte hem door elke tandpijnaanval heen. En nu, zes decennia later, leek het ook nog bij mij te werken.
De mondhygiëniste gaat aan het werk. Heel omzichtig krabt zij het tandsteen weg. Geregeld vraagt zij of het goed met mij gaat: “Ik doe het wel voorzichtig, hè?” Ik antwoord met wat letterloze keelklanken. Iets anders is niet mogelijk als je met opengesperde mond lijdzaam haar werk ondergaat. Terecht legt zij mijn gestamel uit als een bevestiging. Na ruim een halfuur hoor ik: “Je mag nu even spoelen, het is klaar.” De volgende afspraak is over een half jaar. Bij het weggaan voegt de tandarts mij toe dat als ik eerder klachten krijg ik mij onmiddellijk moet melden. Ze zegt dat met een ondertoon alsof zij dat wel verwacht, dat ik eerder moet komen, overspoeld door helse pijnen.
Ik overweeg voortaan ’s avonds voor het slapen gaan drie weesgegroetjes tot de H. Apollonia te bidden. Wat bij mijn vader hielp, zal bij mij ook geen kwaad kunnen.